Geçen asır sonlarında İstanbul’da yaşamış Bektâşi fukarâsından bir kalender; hemşehrisi Âşık İbrahim’in defterinde onun şânında iki manzûme vardır, biri Gazâlî’nin ağzından yazılmışdır: Nelere katlanmışız nelere katlanırız Yalun ayak yürürüz gün olur atlanırız Kâh abdestsiz gezeriz haftalar aylar boyu Bir hamama girdik mi kırk sefer şartlanırız. Erzurumdur hâkimiz gazalar görmüş serhad Severiz tâzeleri şâbı emred ya mevhat Bizden cemâl âşıkı merdi meydanlar çıkar İffet ismet şânında bizdedir ferman berat. Biz güzeli severiz hattâ ayak öperiz Âşıkı sâdıklarız yüreğimiz tertemiz Dilberi mübtezeli çeküb çirkin içinden Zülâli muhabbetle yıkarız temizleriz. Mîzânımız yürekde vız gelir elin sözü Âşıklıkdan anlar mı hiç Allah’ın öküzü Severmiş güzelleri güzel olan Allahım Riyâzeti nefs ile biz de açdık kalb gözü Pîrimiz üstâdımız Hazreti Bektaş Velî Kitâbı aşkımızdır Mesnevîi Mevlevî Serâpâ uryan olsa ciğerpâre yârimiz Gevheri iffetine sürmeyiz aslaa eli. Bâşımızın tâcını çalmayız aslaa yere Eseri nakşi Hüdâ deyüb bakdık dilbere Yar dizinde can verdik temâşâyi hüsn ile Niyâzımız Fâtihe Gazâlî kalendere. Tarih “Hak didi verdi canı yar dizinde Gazâli” 1297 (M. 1879-1880) Koca Derviş Gazâlî mürşidim ben herberim Hâki pâki Erzurum merdi meydan hemşehrim Naklidüb menâkibin şöyle şik...

Geçen asır sonlarında İstanbul’da yaşamış Bektâşi fukarâsından bir kalender; hemşehrisi Âşık İbrahim’in defterinde onun şânında iki manzûme vardır, biri Gazâlî’nin ağzından yazılmışdır: Nelere katlanmışız nelere katlanırız Yalun ayak yürürüz gün olur atlanırız Kâh abdestsiz gezeriz haftalar aylar boyu Bir hamama girdik mi kırk sefer şartlanırız. Erzurumdur hâkimiz gazalar görmüş serhad Severiz tâzeleri şâbı emred ya mevhat Bizden cemâl âşıkı merdi meydanlar çıkar İffet ismet şânında bizdedir ferman berat. Biz güzeli severiz hattâ ayak öperiz Âşıkı sâdıklarız yüreğimiz tertemiz Dilberi mübtezeli çeküb çirkin içinden Zülâli muhabbetle yıkarız temizleriz. Mîzânımız yürekde vız gelir elin sözü Âşıklıkdan anlar mı hiç Allah’ın öküzü Severmiş güzelleri güzel olan Allahım Riyâzeti nefs ile biz de açdık kalb gözü Pîrimiz üstâdımız Hazreti Bektaş Velî Kitâbı aşkımızdır Mesnevîi Mevlevî Serâpâ uryan olsa ciğerpâre yârimiz Gevheri iffetine sürmeyiz aslaa eli. Bâşımızın tâcını çalmayız aslaa yere Eseri nakşi Hüdâ deyüb bakdık dilbere Yar dizinde can verdik temâşâyi hüsn ile Niyâzımız Fâtihe Gazâlî kalendere. Tarih “Hak didi verdi canı yar dizinde Gazâli” 1297 (M. 1879-1880) Koca Derviş Gazâlî mürşidim ben herberim Hâki pâki Erzurum merdi meydan hemşehrim Naklidüb menâkibin şöyle şikeste beste Rûzigârı mekkâre yâdgârım eylerim. Silâhdar Hanındadır o dervişin odası Hasır postu döşeği entarisi hırkası Bir de can yoldaşı var Hemşinli Süleymanı Topuk parmak kınalı serkeş çapkın kırması. Cümle esrâra vâkıf bilir de bilmezlenir Kâşifi ahvâl ammâ görür de görmezlenir Pîr evin ilebrîzi nur eyleyen o köçek Göz pasını siler de rindâne silmezlenir. Kitâbı aşk okunur âvâzi bülend ile Kuşağın tebdil etmiş üzülfden kened ile Payi dilberi okşar subha hem tesbih deyû Pelengin terbiyesi tâziyâne pend ile. Eyyâmı bahâr ü sayf vakti harîf ü şitâ Ol pîri kâmil ile ol tâze serkeş fetâ Baş açık yalun ayak ateş dimez buz dimez Sadefçeden çıkardı şâhdâne dürri yektâ. Deyüb çillemiz tamam yârâne verdi selâm Yumdu gözün Gazâlî Hû Eyvallah son kelâm Mürşidimiz yetimi Süleyman emâneti Emrider sıyâneti yetîme dîni islâm Aynı defterde asıl adı bilinmeyen Derviş Gazâlî’nin birkaç nefesi kayıtlıdır: Kurban oldum tığlandım Hem aşk odunda yandım Pîr himmeti ölmeyüb Allah dedim dayandım. Yar pâyine koydum başı Düşünmedim azık aşı Gıdâmızdır güzellerin Güzel gözü güzel kaşı Mühürledi yârim ayak Pirliğimde oldu dayak Dedim bir şehrâyin gerek Dil hânesin kundakla yak. On ikidir bizde yollar Dört bacakla dört de kollar İki canız postumuz tek Bir de pîrim bizi kollar. Çözdüm gözümdeki bağı Öpdüm şâhımda ayağı Anın hüsnü uyandırdı Gönül evimde çırâğı.