Geçen asır sonlarında yaşamış kalender meşreb bir şâir; Bektâşi fukarasından olup ömrünün büyük kısmı seyahat ile geçmiş, nihayet Merdivenköyü’ndeki Şahkulu Tekkesinde karar kılmışdır. Dergâh hazîresinde kabrine rastlanmadı. Yine o tekkenin canlarından Mostarlı Ferdi Baba ile aynı kişi olabileceğini tahmin ediyoruz. (B.: Ferdi Baba, cild 10, sayfa 5660), beş kıt’alık bir manzûmesini gördük: Tam kırk yıl gezip tozdum, Magrib, Mısır, Acemde, Hindistan, Türkistan’da, Serendib ile Çin’de. Hayâli yâr gözümde, gündüzümde gicemde, Buldu âşık yârini bu dergâhın içinde. Âşık garib, yar garib, tamam dengi dengine, Âşık usta, yar şırak; âşık köhne, yar tâze. Keştii muhabbetde yelken açdık engine, Âşık yanık, yar yanık, seher yeli yelpâze. Yalın ayak, baş açık, dalda partal abamız, Yürekde aşk âteşi, dîvâneyiz dîvâne. Tâzeden tâze yarlar pir evinde babamız, Kılı kırk yarakdan diksin bizi dîvâne. Seyrederiz aşk ile yüzde kaş göz naksını, Mürâhikde fetâda blâzu, baldır, topuğu. Bâzârı muhabbetin yokdur okka arşını, Nakdi cana satılır demir, ipek, pamuğu. Kaşları çatık yârin gördük gazeblerini, Ağyâr ile engelin çekdik türlü cefâsın; Şahkulu kapusunda erenlerin erini, Buldukdan sonradır ki sürdük aşkın safâsın.