1969 yılında İstanbula gelmiş italyan asıllı ve Sicilyalı genc bir Hippi turist; 1949 ile 1950 arasında doğmuşdur, Sicilyanın şimal kıyısından bir balıkcının oğludur, anası Kefalonyalı bir rum kızı olduğu için köyünde ve çocukluğunda “Greko” lakabı ile anılmışdır; ilk tahsil çağında iken köy rahibinin uşağı olmuş, onun tarafından okutturulmuş, 15 - 16 yaşlarında iken hâmisi râhib tarafından Romaya, bir tabelâcı - ressam yeğeninin yanına yine uşak olarak gönderilmişdir. Romada katıldığı bir Hippi kaafilesi ile hayli yer dolaşarak Türkiyede önce Bodrum’a, sonra Efes’e, oradan da 1969 ağustosunda İstanbula gelmişdir. İstanbula geldiğinde, ilk gecesi Sultanahmed Parkının kuytu bir köşesinde uyurken kendisini gören hâneberduş aydın genc adam Mehmed Gökçınar ile çok yakın bir dostluk kurmuş ve parasız olan Stefano Gallieni on gün kadar o yeni samimi dostunun Sirkeci civarında bir otel odasında misâfiri olmuş ve Gökçınar tarafından beslenmişdir. Uzun boylu, vücudu atlet yapısında, esmer ve yüz nakışları ile gaayetle dilber bir genc idi; ressamlık iddiâsında bulunmamakla beraber, kendisini her yerde geçindirebileceğini tahmin ettiğimiz, ânî duygular ve iyi görüşlerle resim yapıyordu. İstanbuldaki hâmisi Mehmed Gökçınar tarafından götürüldüğü bir plajda, hafif batı müziği ile divânece dan...

1969 yılında İstanbula gelmiş italyan asıllı ve Sicilyalı genc bir Hippi turist; 1949 ile 1950 arasında doğmuşdur, Sicilyanın şimal kıyısından bir balıkcının oğludur, anası Kefalonyalı bir rum kızı olduğu için köyünde ve çocukluğunda “Greko” lakabı ile anılmışdır; ilk tahsil çağında iken köy rahibinin uşağı olmuş, onun tarafından okutturulmuş, 15 - 16 yaşlarında iken hâmisi râhib tarafından Romaya, bir tabelâcı - ressam yeğeninin yanına yine uşak olarak gönderilmişdir. Romada katıldığı bir Hippi kaafilesi ile hayli yer dolaşarak Türkiyede önce Bodrum’a, sonra Efes’e, oradan da 1969 ağustosunda İstanbula gelmişdir. İstanbula geldiğinde, ilk gecesi Sultanahmed Parkının kuytu bir köşesinde uyurken kendisini gören hâneberduş aydın genc adam Mehmed Gökçınar ile çok yakın bir dostluk kurmuş ve parasız olan Stefano Gallieni on gün kadar o yeni samimi dostunun Sirkeci civarında bir otel odasında misâfiri olmuş ve Gökçınar tarafından beslenmişdir. Uzun boylu, vücudu atlet yapısında, esmer ve yüz nakışları ile gaayetle dilber bir genc idi; ressamlık iddiâsında bulunmamakla beraber, kendisini her yerde geçindirebileceğini tahmin ettiğimiz, ânî duygular ve iyi görüşlerle resim yapıyordu. İstanbuldaki hâmisi Mehmed Gökçınar tarafından götürüldüğü bir plajda, hafif batı müziği ile divânece dans eden bir gencler kaafilesine katılarak çıplak bir oyunu da göstermişdir ki rakkaslığa da doğuşdan kaabiliyetli idi. Bütün emsali gibi esrar kullanıyordu. Türkiye tâbiiyetine geçme imkânı bulduğu ve o kötü alışkanlığını da bırakabildiği takdirde İstanbulda bir ressam - tabelacı olarak pek âlâ geçinebileceği, hattâ ressam olarak basında bile iş bulabileceği söylendiğinde, Türkiyeye tekrar geleceğini ve o husus o zaman çok ciddî düşüneceğini söylemişdir. Aşağıdaki kıt’alar Mehmed Gökçınar’ındır (B.: Gökçınar, Mehmed): Hey kızına yandığım, oğlanına yandığım, Ayaklarna düştüğüm, boynuna dolandığım, Yetmiş iki milletin Hippi Turist gencleri, Doya doya muhabbet edip oyalandığım.. Sultanahmed Parkında sabahın dördü beşi, Uyurken yakaladım bir italyan serkeşi, Kız saçlı, yalın ayak, ondokuzluk tığ gibi; Esmerin en güzeli, altın tozlu fildişi.. Hemen yattım uzandığım şorolomun yanına, Uyandırdım el atıp (sînei uryanına); İşmarla çattım heman, gariban hipplerin, Duman hasreti çeken çapkın italyanına... Kuş diline aşk olsun, kamarado arkadaş! Birer sarma tüttürdük, keyifle sarmaş dolaş.. Dalga duman püf püfle, gitti üstünden vahşet, Ağarırken ortalık pek tatlı yavaş yavaş... Adı da bak ne güzel İstefâno Galyeni! Hippilik alâmeti, bitli yakası yeni.. Ama gel gör Romada resim tahsil edermiş, Dumanın keyfine de alışmış yeni yeni.. Bitlerinden kurtarmak oldu o gün ilk işim; Yapış yapış saçları, oldu tel tel ibrişim.. Ben yerlisi o turist, berduşlukda tam eşim... Yine ayaklar çıplak, kıyâfetler hırpânî, Tam bir hafta olmuşdur, yanımdadır sinyorum; Ben yarı aç yarı tok, hep onu besliyorum! İpsizim, hem bitikim, divâneyim demem de, Konuk severlik bizim ananemiz diyorum.. Verdiği destur bana kâfi iken mükâfat, Masrafımın hakkını hergün aşardı kat kat, Çıplak ayaklı ressam şorolom İstefâno Resimler yapar verir.. Kıyamam ki götür sat!. Her sabah bir tasvirim çizilir heman heman, Perçemimden topuğa, bir kaçı da tüm uryan... Duygu ile evgiyle yapılmış resimleridir, Delikanlı sat diye, pek çok oldu yalvaran. Kılıçali, Acısu, Modası, Filoryası, Gezeriz İstanbulu, ha şurası burası... Yıkanırız, yüzeriz, çalgı bulur oynarız, Babacığım sağ olsun, almaz otel parası!..