1885 ile 1890 arasında Tophânenin hâneberduş genclerinden olup sefâlet girdâbı içinde mahvolmak üzere iken devrin kalender halk şâiri Üsküdarlı Âşık Râzi tarafından evine uşak olarak alınmış ve kurtarılmışdır. Halaskârına sadâkatle bağlanmış olan Galib, yine onun delâleti ile Şirketi Hayriyeye girmiş, vapurlarda memur olarak çalışmış, on beş sene kadar da Üsküdar İskelesinde biletcilik yapmış, ev bark ve çoluk çocuk sahibi olmuşdur. Aşağıdaki manzûme her ne kadar onun ağzından yazılmış ise de Râzinin olduğunu tahmin ediyorum: Anam kimdir, babam kim, bilmedim nerde doğdum; Bu gece meyhânede türlü hulyâlar kurdum. Babam belki paşaydı, yahud anam bir hanım, Ama ben başdan kara nasıl taşlara vurdum! Yıllar yılı Piç Galib diye anıldım geldim, Herkesden sevgi gördüm, besbelli ki güzeldim; Güzellikle muhakkak nice akıllar çeldim; Gençliği güzelliği harman gibi savurdum. Yalın ayak çıplağım, ne külâh var ne aba, Bir gün çıkdı önüme mürşidim Râzi Baba; Merhabâlar efendim, halâskârım merhabâ, Ayak mühürleyerek elpençe divan durdum! Tamam üç yıl dolmuşdur, hânesinde uşağım; İpden bile yok iken, şimdi şaldır kuşağım; Ondokuz yirmisinde eşbeh altun başağım, Hizmetde sadâkatle semti kasdım kavurdum. Kalb gözümü sen açdın, şeyhi rindan efendim! Senin sâyende oldum şâdü handan efendim! Hizm...

1885 ile 1890 arasında Tophânenin hâneberduş genclerinden olup sefâlet girdâbı içinde mahvolmak üzere iken devrin kalender halk şâiri Üsküdarlı Âşık Râzi tarafından evine uşak olarak alınmış ve kurtarılmışdır. Halaskârına sadâkatle bağlanmış olan Galib, yine onun delâleti ile Şirketi Hayriyeye girmiş, vapurlarda memur olarak çalışmış, on beş sene kadar da Üsküdar İskelesinde biletcilik yapmış, ev bark ve çoluk çocuk sahibi olmuşdur. Aşağıdaki manzûme her ne kadar onun ağzından yazılmış ise de Râzinin olduğunu tahmin ediyorum: Anam kimdir, babam kim, bilmedim nerde doğdum; Bu gece meyhânede türlü hulyâlar kurdum. Babam belki paşaydı, yahud anam bir hanım, Ama ben başdan kara nasıl taşlara vurdum! Yıllar yılı Piç Galib diye anıldım geldim, Herkesden sevgi gördüm, besbelli ki güzeldim; Güzellikle muhakkak nice akıllar çeldim; Gençliği güzelliği harman gibi savurdum. Yalın ayak çıplağım, ne külâh var ne aba, Bir gün çıkdı önüme mürşidim Râzi Baba; Merhabâlar efendim, halâskârım merhabâ, Ayak mühürleyerek elpençe divan durdum! Tamam üç yıl dolmuşdur, hânesinde uşağım; İpden bile yok iken, şimdi şaldır kuşağım; Ondokuz yirmisinde eşbeh altun başağım, Hizmetde sadâkatle semti kasdım kavurdum. Kalb gözümü sen açdın, şeyhi rindan efendim! Senin sâyende oldum şâdü handan efendim! Hizmetim helâl olsun, merdi meydan efendim! Sen olmasan zından dı muhakkak yerim yurdum... Vâsif HİÇ