Yüzyıllar boyunca Galata’nın eski köklü frenk rum aileleri, muhtemeldir ki şaraplarını İstanbul’a şarap gönderen belli yerlerde özel olarak yaptırmışlar ve konaklarının mahzenlerinde yıllarca dinlendirmişlerdir, fakat ayak takımı, bir içki yasağı bulunmadığı zamanlar, şarabını boy boy meyhânelerde içmiştir. Şarap gemilerle ve fıçılar içinde Erdek’den, Foça’dan, Bozcaada’dan, Bülbülce’den gelir ve Galata’da, Galata’nm Tophâne tarafında son iskelesi olan ve “Şarab İskelesi” adını taşıyan İskeleye indirilirdi. Oradan da meyhânelere fıçısı ile taşınırdı; evlerine tüccar elinden perakende şarap alanlar da iskelede açılan bir fıçıdan tulumlarla alırlardı; fakat sokaklarda şarabın tulumla taşınması yasaktı, kaçak taşırlardı. Galata’da bulunan “Hamir Emâneti” de Şarap İskelesinin yanında idi; bu iskeleye “Sirkeci İskelesi” de denilmiştir. Şarap İskelesi Galata Rıhtımı yapılır iken kaldırıldı. Fakat o mevkide bir sokak hâlâ “Galata Şarap İskelesi Sokağı” adını taşır. Galata’nın hemen bütün ara sokakları gibi bu sokak da meyhâneleri ile meşhurdu. İstanbul limanında buharlı vapurların henüz işletilmediği devre kadar bu iskeleye bağlı sekiz on kadar dolmuş kayığı vardı; o kayıkların hamlacıları da, isteyene kaçak olarak tulumla şarap bulur getirirlerdi.