Mâlum çiçek; geçen asır başlarında son yeniçerilerin azgınlık devrinde İstanbulun şıkırdım gençlerinin günlük giyim, kuşam, tuvaletlerinde üstlerindeki her şeyin bir mânâsı olmuşdu, meselâ onlardan biri, başına dâimâ bir fulya çiçeği takarsa “Gaayet nazlıyım, yolumda altınlar harcanır” anlamında idi: Varsa ger mahbubun serinde fulya Ayağım öpmeye bin altın saya Fulyayı başına takmayub elinde tutarsa “Kimseye çakdırmayub beni al bir tenhâ yere götür, muhabbet edelim” mânâsına gelirdi: Fulyayı almışsa eşbehim deste Al götür tenhâya âheste beste Bunlara “İşmar” denilirdi, yüzlerce maddelik bir lugatce teşkil eder.