Geçen asrın başlarında büyük şehir İstanbulun yoksul ve dar gelirli halkı için devletce alınmış bir tedbiri vak’anüvis Ahmed Lütfi Efendi vekaayinâmesine şöyle bir başlık altında kaydetmişdir: “İstanbul tabiblerinin çoğu Galata ve Beyoğlunda oturduklarından İstanbul halkından çok erken veya geç zamanlarda veya geceleri tabib yahud cerrah getirtmeye muhtac olanlar güçlük çekerlerdi. Mevkii İstanbulun her tarafına müsâid olan Sultanbayazıd civarında Sırmakeşhâne karşısındaki eczacı dükkânı tabiblere nöbet yeri tahsis edildi ve Mektebi Tıbbiyeden seçilen 10 doktor ile 2 cerrah geceleri sabaha kadar orada mevcud bulunmak üzere tâyin edildi. Bunların maaşları ile fukarâ ve muhtâcin için meccânen verilecek ilâç paralarının her ay mâliye hazînesinden ödenmesi ve kudreti olmayan hastalardan hiç para alınmaması irâde buyuruldu” (H. 1261; M. 1845).