Florya’da meşhur bir içkili lokanta idi; Atatürk’ün Florya’ya iltifat ettiği yıllarda, 1930 da, aydın kişilerin ve yüksek kademede memurların ve milletvekillerinin, yabancı diplomatların huzur içinde oturabilecekleri ve gereği gibi ağırlanabilecekleri bir yer olarak kurulmuş ve kurucu Bay Yahya Baydar tarafından 1966 yılına kadar başarı ile işletilmişdi. 1966 da Devlet Demir Yolları idâresinin müdürlerine dinlenme evleri yaptırılmak üzere, bu lokantanın yeri seçilmişdi. Lokantasını tahliye etmesi için Devlet Demir Yolları idaresi tarafından mahkemeye verildiği sırada Yahya Baydar bir gazeteciye şunları söylemişdir: “71 yaşındayım, Avusturyalı olan zevcem Krezantia da 78 yaşındadır, otuz altı yıldan beri burada Atatürk’e, İnönü’ye, Celâl Bayar’a, Menderes’e, devir devir Şükrü Saraçoğlu, Ali Çetinkaya, Kılıç Ali, Yunus Nadi, Yahya Kemal ve şu anda isimlerini hemen hatırlayamadığım yüzlerce tanınmış kişiye hizmet ettik. Sayısız diplomatlar Florya’ya geldiklerinde bize mutlaka uğramış ve yemeklerimizi yemişlerdir. Zevcem lokantamızın aşçıbaşılığını yapmışdır. Yaşlandık, buradan çıkarılmak değil, kaç senelik ömrümüz kaldı, bizim burada ölmek hakkımızdır. Çalıştıktan sonra nerede olsa yine bir güzel lokanta açıp işletebiliriz, ama buraya hâtıralarla bağlıyız. Bakın şu bağçeye, şu masal...

Florya’da meşhur bir içkili lokanta idi; Atatürk’ün Florya’ya iltifat ettiği yıllarda, 1930 da, aydın kişilerin ve yüksek kademede memurların ve milletvekillerinin, yabancı diplomatların huzur içinde oturabilecekleri ve gereği gibi ağırlanabilecekleri bir yer olarak kurulmuş ve kurucu Bay Yahya Baydar tarafından 1966 yılına kadar başarı ile işletilmişdi. 1966 da Devlet Demir Yolları idâresinin müdürlerine dinlenme evleri yaptırılmak üzere, bu lokantanın yeri seçilmişdi. Lokantasını tahliye etmesi için Devlet Demir Yolları idaresi tarafından mahkemeye verildiği sırada Yahya Baydar bir gazeteciye şunları söylemişdir: “71 yaşındayım, Avusturyalı olan zevcem Krezantia da 78 yaşındadır, otuz altı yıldan beri burada Atatürk’e, İnönü’ye, Celâl Bayar’a, Menderes’e, devir devir Şükrü Saraçoğlu, Ali Çetinkaya, Kılıç Ali, Yunus Nadi, Yahya Kemal ve şu anda isimlerini hemen hatırlayamadığım yüzlerce tanınmış kişiye hizmet ettik. Sayısız diplomatlar Florya’ya geldiklerinde bize mutlaka uğramış ve yemeklerimizi yemişlerdir. Zevcem lokantamızın aşçıbaşılığını yapmışdır. Yaşlandık, buradan çıkarılmak değil, kaç senelik ömrümüz kaldı, bizim burada ölmek hakkımızdır. Çalıştıktan sonra nerede olsa yine bir güzel lokanta açıp işletebiliriz, ama buraya hâtıralarla bağlıyız. Bakın şu bağçeye, şu masalara, ağaçların altında oturan ve bizi sorup arayarak gelmiş şu turistlere. Memleketleri kalkındıran ve turizm endüstrisi denilen şey şu bizim yapdığımız iş değil midir? Bırakın bizi, fâniyiz, bir gün elbet göçüp gideceğiz, burasının bizden sonra yaşatılması düşünülecek iken müdür evleri yapılmak üzere bize tahliyesi dâvâsı açılıyor..” (23 haziran 1966). Yahya Bey ve Krezantiye Hanım (Resim: S. Bozcalı)