Argo deyim; “Nümayiş”, “Gösteriş”, “Çalım” anlamlarında kullanılır; F. Devellioğlu “Türk Argosu” isimli eserinde şöyle kaydediyor: “Fiyaka: Kabadayılık, gösteriş; misal: Senin fiyakan burada sökmez. Fiyakalı: Gösterişli, süslü, zarif, kabadayı; misâller: Fiyakalı Paçoz (Paçoz = Uygunsuz, orta malı kadın); İmanım Fiyakalı, çözül (git) karşımdan” (F. Devellioğlu). Bu argo deyimin karşılıkları yukarda gösterdiklerimizdir. “Kabadayılık”, “Süs, Süslülük”, “Zerâfet” anlamlarına gelmez. (B.: Kabadayı): ancak o kelimelerle birlikde kullanılır: “Kabadayı Fiyakası”, “Apiko (Süslü, Şık) Fiyakası” gibi. Kalender meşreb şâirler gençlerin tasvirinde bu argo deyimi pek çok kullanmışlardır: Fiyakana yandığım Yalanına kandığım Kaçıp gittiğin zaman Gece gündüz andığım Elimdeki resmine Bakıp oyalandığım. (Çamiç Ağa) Kaldırım deper de yalın ayakla Her akşam devirir bir şişe rakı Perçemli zülüflü fiyaka, caka Yüz karamız oldu dayımın Hakkı. (Çamiç Ağa) * Bir yârim var fiyakalı, aynalı Şimşad kaddi nazlı yârin gül dalı * Bir mürâhik kayıkcı âfeti devran gördüm Geçenlerde Boğazda Rumelikavağında. Siyehçerde eşbehin nâmı Benli Mustafa Püskürme fülfülleri her iki yanağında. Kâküllerin üstüne dal fesini kondurmuş Bir al karanfili var çapkının kulağında. Helâli gömlek ile don üstünde bir kuşak Çıplak aya...

Argo deyim; “Nümayiş”, “Gösteriş”, “Çalım” anlamlarında kullanılır; F. Devellioğlu “Türk Argosu” isimli eserinde şöyle kaydediyor: “Fiyaka: Kabadayılık, gösteriş; misal: Senin fiyakan burada sökmez. Fiyakalı: Gösterişli, süslü, zarif, kabadayı; misâller: Fiyakalı Paçoz (Paçoz = Uygunsuz, orta malı kadın); İmanım Fiyakalı, çözül (git) karşımdan” (F. Devellioğlu). Bu argo deyimin karşılıkları yukarda gösterdiklerimizdir. “Kabadayılık”, “Süs, Süslülük”, “Zerâfet” anlamlarına gelmez. (B.: Kabadayı): ancak o kelimelerle birlikde kullanılır: “Kabadayı Fiyakası”, “Apiko (Süslü, Şık) Fiyakası” gibi. Kalender meşreb şâirler gençlerin tasvirinde bu argo deyimi pek çok kullanmışlardır: Fiyakana yandığım Yalanına kandığım Kaçıp gittiğin zaman Gece gündüz andığım Elimdeki resmine Bakıp oyalandığım. (Çamiç Ağa) Kaldırım deper de yalın ayakla Her akşam devirir bir şişe rakı Perçemli zülüflü fiyaka, caka Yüz karamız oldu dayımın Hakkı. (Çamiç Ağa) * Bir yârim var fiyakalı, aynalı Şimşad kaddi nazlı yârin gül dalı * Bir mürâhik kayıkcı âfeti devran gördüm Geçenlerde Boğazda Rumelikavağında. Siyehçerde eşbehin nâmı Benli Mustafa Püskürme fülfülleri her iki yanağında. Kâküllerin üstüne dal fesini kondurmuş Bir al karanfili var çapkının kulağında. Helâli gömlek ile don üstünde bir kuşak Çıplak ayaklı fetâ tam şehbazlık çağında. Fiyakası cakası alım çalım nümâyiş Bıçkınlıkdan kinâye kopuk laz uşağında. (Âşık İbrahim) * Uzun saçlar kız saçı, güzel ayaklar çıplak İşmar çakıyor bana fiyakalı, cakalı. Bak şu çapkın Hippi’ye, topukları vurarak Geçen şu çapkına bak, Avrupanın çakalı.. (Mehmed Gökçınar)