“Fit: 1. Fenâlığa sevk ve teşvik edip dürtme; iğvâ, iğfal, ifsad; 2. Kumarda ne kazanç, ne kayıp” (Şemseddin Sâmi, Kaamûsi Türkî). İstanbul ağzında, bilhassa avam arasında çok ve çeşitli anlamda kullanılan bir kelimedir: 1 — İğfal, ifsad anlamında, “koymak” ve “sokmak” masdarları ile birlikde kullanılır; iki pırpırı konuşur: — Senin Sarı ne zamandır yanında görünmüyor? — Aramıza fit sokdular! Yine o boydan biri ayakdaşına derd yanar: — Bursalı ile arama fit koyanı biliyorum, Çakır hergelesi... 2 — Fitneci, fitnekâr anlamında: — Bırak şu fit herifi... 3 — Ödeşme, arada alacak verecek kalmamak anlamında: — Allem etti, kallem etti, beş kâğıdı aldı gitti, aldığı paraları ödüyor mu bâri? — Aldırma, ben onunla fit olurum... 4 — Kumarda ne kazanç, ne kâr: — Tozlukluda ne yapdın dün gece? — Fit kalkdım.... 5 — Râzı olma anlamında: — Gündelik 5 lira, boğazında benden, çalışır mısın yanımda? — Fitim ağabey... Kalaycı civanı paklarsa hamam Hanım fit olur, pazarlık tamam. (Âşık Râzi, Baskın Destanı) 6 — Gönül verme, alâka anlamında: — Bakkalın kızını gördün mü?.. Birden boy atmış, serpilmiş, pek güzelleşmiş!.. — Ben ona çokdan fitim ayol!..