“Baş parmak üzerine bükülen şahadet parmağının birden açılması ile vurulan hafif darbe” (Türk Lûgatı). Bilhassa bir sevgili yanağına veya burnuna muhabbet eseri, lâtife yollu vurulurdu. Şinâsî’nin mizah yollu bir beyitidir: Benzer ol hoş kokulu kuyruğu âlâ niske Koklarım burnuma vurmazsa efendim fiske. Topkapusu Sarayı arşivinde bulunan XVIII. yüzyıl ortalarında tanzim edilmiş bir Dalkavuklar Nizamı ve Narhı’nda “Fiske üzerine de şu kayıd vardır (B.: Dalkavuk, Dalkavuk Esnafı, cild 8, sayfa 4212): Dalkavuğun burnuna fiske vurma... fiske başına 20 para. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Bir sevgilinin her yapdığını, türlü münasebetsizliğini hoş görmeye ve onu başkalarına karşı şiddetle korumaya da “Fiske kondurmamak” denilir. Hünerli köçek oğlanların çıplak ayakla raksederken ayak parmakları uçlarına basarak yürümelerine de “Fiskeleme” yahud “Ayak Fiskesi” denilir idi: Parmak basar fiskeleme kuş ağzı Yumru topuklarda nümâyiş nâzı Siyehçerde rakkaas kıbti palazı Definin zilleri altundandır, altundan. (Galatalı Hüseyin) * Kara şoparın be pek çok hüneri Ayak fiskesi hele Güm güm titretir yeri Topuklar demir gülle Bir boy koşup koşup yaty, fırlayup perende at Desinler bu ne çalım, bu ne hünerler kat kat..