İkinci Sultan Selim’in has bendelerinden; Sultan Selim’in şehzadeliği zamanında içoğlanları hocası olarak hizmetine girmişdi, asıl adı Bâli’dir; Sultan Sslim’in “Gül ve Bülbül” adı ile bir eseri olan nişancısı Fazli Bey vefât ettiği zaman şehzâdenin nişancısı oldu; Sultan Selim pâdişah olduğunda nişancılık makamında Celâlzâde Mustafa Çelebi gibi devrin seçkin bir siması bulunduğu için Firûz Beye müteferrikalık verildi, bir müddet sonra Celâlzâde vefat edince Firûz Bey nişancı oldu. Nişancılık, devrin edebî diline hakkı ile sâhibi olmak gerektiren bir yüksek memuriyet idi, müverrih Peçevili İbrahim Efendi: “Nesirde mahâreti yokdu, bâzı gayri müstamel lûgatlar sorulduğu zaman Ahterî ve Cevherî gibi lûgat kitaplarına bakıp cevap verirdi; gözleri de iyi görmezdi” diyor. Hiç evlenmemişdi, ayyaş denilecek kadar da içkiye düşkündü, “Ehli ırz meyhânesidir” diye koltuklara, ruhsatsız içki satılan dükkânlara gider, odasına döner, dönerken yolda şarabın tesiri ile bir köşede sızar kalır, yanındaki uşakları kaldırıp bir berber dükkânına veya hamama götürüp mestâneliği gidinceye kadar beklerlerdi. Devletin en mühim yüksek mevkilerinden, Divânı Hümâyun âzasından olan bir zâtın bu hâli halk nazarında hiç hoş görünmediği halde, padişahın Firûz Beye karşı olan şahsî muhabbeti ile azledilmemişdi. ...

İkinci Sultan Selim’in has bendelerinden; Sultan Selim’in şehzadeliği zamanında içoğlanları hocası olarak hizmetine girmişdi, asıl adı Bâli’dir; Sultan Sslim’in “Gül ve Bülbül” adı ile bir eseri olan nişancısı Fazli Bey vefât ettiği zaman şehzâdenin nişancısı oldu; Sultan Selim pâdişah olduğunda nişancılık makamında Celâlzâde Mustafa Çelebi gibi devrin seçkin bir siması bulunduğu için Firûz Beye müteferrikalık verildi, bir müddet sonra Celâlzâde vefat edince Firûz Bey nişancı oldu. Nişancılık, devrin edebî diline hakkı ile sâhibi olmak gerektiren bir yüksek memuriyet idi, müverrih Peçevili İbrahim Efendi: “Nesirde mahâreti yokdu, bâzı gayri müstamel lûgatlar sorulduğu zaman Ahterî ve Cevherî gibi lûgat kitaplarına bakıp cevap verirdi; gözleri de iyi görmezdi” diyor. Hiç evlenmemişdi, ayyaş denilecek kadar da içkiye düşkündü, “Ehli ırz meyhânesidir” diye koltuklara, ruhsatsız içki satılan dükkânlara gider, odasına döner, dönerken yolda şarabın tesiri ile bir köşede sızar kalır, yanındaki uşakları kaldırıp bir berber dükkânına veya hamama götürüp mestâneliği gidinceye kadar beklerlerdi. Devletin en mühim yüksek mevkilerinden, Divânı Hümâyun âzasından olan bir zâtın bu hâli halk nazarında hiç hoş görünmediği halde, padişahın Firûz Beye karşı olan şahsî muhabbeti ile azledilmemişdi. Bir gün Divan kâtibleri ağır küfürlerle dolu bir ferman yazarak Firûz Beye nişanlanmak, pâdişahın turası çekilmek üzere verdiler ve Firûz Bey fermanı okumadan turayı çekdi, kâtibler bu fermanı devrin sadırâzamı Sokullu Mehmed Paşaya götürüp verdiler; o da pâdişaha arz edince Firûz Bey emekliye ayrıldı. Hayatı hakkında başka bir kayda rastlanmadı. Bibl.: Peçevili Tarihi, I.