Saraçhânebaşında Kırkçeşmelerde Firûzpaşa Mahallesinin yangın tulumbası sandığı; iki takım uşağı olan (en çok 10 - 12 uşak) küçük bir sandıkdı, fakat hepsi koşarlı, uçarlı bıçkın delikanlılar idi; tulumba sandığı Firûzağa Mescidinin avlusunda bir barakada durur, bekâr uşakları da mescid civarındaki kahvehânede yatar kalkardı; İstanbul’un ayak takımı ağzında “Firûzağalılar” diye anılırlardı. Devrin kalender halk şâirlerinden Üsküdarlı Âşık Râzi bu sandığın uşaklarından bir genc tulumbacıyı şu manzume ile övmüşdür: Pek alımlı çalımlı, Piruzağalım Yan bakdırmaz yüzüne serkeş bıçkın civandır Kâkülün cünbüşünden topuk nümâyişine Dil bağlamış uşşâkı eşbehime kurbandır. Düşmüş dâmeni dile sûzefken şerâredir Tulumbacılık şânı şâhım âteşpâredir Âhûyi vahşîdir hem kumrii âvâredir Tulumbacı kündesi meşhurdur, pehlivandır. Meydânı muhabbetin şimdi odur serveri Yûsufu Ayaz Şâhı Ayvazı İskenderi Bebrü pelenk gazanfer güzellerin ejderi Sâhibkıran eyleyen elindeki fermandır. Vâsıf İÇ