GÜL CAMİİ –Kiliseden çevrilme camilerdendir,Küçükmustafapaşa semtinde Ayakapu Mekteb Sokağı üzerindedir ;yapıldığında Ayia Teodosia adına takdis edilmişdi ;İstanbulun fethinden İkinci Sultan Selim zamanına kadar(1566-1574) bir asır Tersânenin âlet ve eşyâ anbarı olarak kullanılmış ve İkinci Sultan Selim tarafından bir minâre ilâve ettirilerek camie çevrilmişdir;XIX.Yüzyılda da İkinci Sultan Mahmud da bie mahfili hümâyun yapdırmışdır. Hadikatül Cevâmiin matbu nüshasında camie çevrilmesi kaydedilirken bir mürettib hatâsı ile “Selimi Sânî” yerine “Selimi Sâlis” yazılmış,iki asırlık bir zaman oynatan bu hatâ,sonraları bâzı yazarları,bu arada “Eski İstanbul” isimli eserinde Celâl Esad Arseveni de yanıltmışdır. Gül Camii üzerine tarih kaynaklarımızda en eski kayıd Evliyâ Çelebi Seyahatnâmesindedir,ünlü yazar ,yaşadığı devre âid bir vak’ayı şöylece kaydediyor : “..Dördüncü Sultan Murad zamanında İstanbuldaki büyük zelzelede Gül Camii yerle bir harab oldu ve pâdişah camii yeniden yapdırttı,yedi yılda tamam oldu.Metânet üzere olsun diye üstad mühendis orta kubbenin etrafına küçük küçük kubbeler binâ eylediğinden şekli hemen bir güle benzediği için Gül Camii derler.Binâsı tamam oldukda işini yüz güğüm gülsuyu ile gaslettiler.Mihrab ve minberi sâde ve güseldir.Kıbleye nâzır bir kapusu vardı...

GÜL CAMİİ –Kiliseden çevrilme camilerdendir,Küçükmustafapaşa semtinde Ayakapu Mekteb Sokağı üzerindedir ;yapıldığında Ayia Teodosia adına takdis edilmişdi ;İstanbulun fethinden İkinci Sultan Selim zamanına kadar(1566-1574) bir asır Tersânenin âlet ve eşyâ anbarı olarak kullanılmış ve İkinci Sultan Selim tarafından bir minâre ilâve ettirilerek camie çevrilmişdir;XIX.Yüzyılda da İkinci Sultan Mahmud da bie mahfili hümâyun yapdırmışdır. Hadikatül Cevâmiin matbu nüshasında camie çevrilmesi kaydedilirken bir mürettib hatâsı ile “Selimi Sânî” yerine “Selimi Sâlis” yazılmış,iki asırlık bir zaman oynatan bu hatâ,sonraları bâzı yazarları,bu arada “Eski İstanbul” isimli eserinde Celâl Esad Arseveni de yanıltmışdır. Gül Camii üzerine tarih kaynaklarımızda en eski kayıd Evliyâ Çelebi Seyahatnâmesindedir,ünlü yazar ,yaşadığı devre âid bir vak’ayı şöylece kaydediyor : “..Dördüncü Sultan Murad zamanında İstanbuldaki büyük zelzelede Gül Camii yerle bir harab oldu ve pâdişah camii yeniden yapdırttı,yedi yılda tamam oldu.Metânet üzere olsun diye üstad mühendis orta kubbenin etrafına küçük küçük kubbeler binâ eylediğinden şekli hemen bir güle benzediği için Gül Camii derler.Binâsı tamam oldukda işini yüz güğüm gülsuyu ile gaslettiler.Mihrab ve minberi sâde ve güseldir.Kıbleye nâzır bir kapusu vardır.İçinde mermer ve gayri taşdan sütunlar yokdur.Kadim mâber olduğu için bu camide yağmur duasına çıkılır.Minâresi tek şerefelidir.Altında mahzenler olduğu için büyük binâ yapmaya korkdular.Bu camide hal sâhibi zatler eksik olmaz..”. Evliyâ Çelebinin güle benzeterek yapdığı küçük kubbelerle bezenmiş târifi camiin planını tutmaz.Tahsin Öz “İstanbul Camileri” isimli eserinde :“Planı haç şeklinde olup tek kubbelidir.Altında meşâhirin defni için büyük bir bodrum bulunmaktadır..” diyor. “ Mir’âtı İstanbul ” müellifi Mehmed Râif Bey evrâkı metrukesi arasında bir defterde camiin adı üzerine şu rivâyeti kaydediyor : “Fetihde Türk Ordusunun şehre girdiği gün bu kilisenin vaftiz gününe rastalımaşdı,her tarafı güllerle süslenmiş bulunyordu,zirâ rumlar bu kiliseye Açılmaz Gül mânâsına Roden Aman Ksanton (?) derlerdi.Türkler de Gül Camii dediler..”. Tercümânı Hakikat gazetesinde de 1896 nisanında Gül Camiinin kubbesindeki kurşunların yenilendiği yazılıdır. Muallim Nâcinin yakın dostlarından Salâhî Bey “Muallim Naci” isimli risâlesinde şirin bir hâtıra naklediyor :“ Gül Camii civarında bir evde oturuyordu.Ziyâretine gittim,karşı karşıya sigaraları yakdık,Receb Ağa adındaki uşağının pişirdiği köpüklü kahveyi işdik,bana yeni şiirini okudu,pek zevkime gitti,hemen yüzüne bakıp : Binler yaşa ey Gül Camiin bülbülü Naci ! deyivermişim.Aman ne kadar sevinmişti...”. Hakiki şeklinden biraz değişik olarak,daha ziyâde temsîlî,bir kabir taşına kabartma resmi yapılmış tek İstanbul camiidir(B.: Cezmi Efendi,Süleyman,cild 7 , sayfa 3541) .