XVIII. Yüzyılda yaşamış ulemâdan ve şâir; medrese tahsilini bitirerek 1099-1123 (1688 - 1711) arasında kademe kademe İstanbul medreselerinde müderrislik yapdı, İzmir kadılığında bulundu, 1127 (1715) de vefat etti. Lâtîfe ve mizâhı sever, cemâl âşıkı bir zât idi. Şiirlerinde “Feyzi” mahlasını kullanmıştır; bir kıt’ası: Yanub yakılmayı tâlim ider birbirine âşık Muhabbet ehli ile eksik olmaz sohbeti şem’in Başında od yanar dâim şikâyetden değil hâlî Yine baksan dilindedir belâyı mihneti şemin Bibl.: Sâlim, Şuerâ Tezkiresi.