GÜL (Tolga)– 1968 ile 1970 arasında 16-17 yaşlarında hâneberduş bir çocuk ;pek küçük yaşda iken kaybettiği anasını hiç tanımıyordu ; zâlim bir üvey ana eline düşmüş, alkolik iyi bir marangoz iken alkol ibtilâsı ile işini yüz üstü bırakan ve Tolganın tahsil ve terbiyesi ile hiç meşgul babası olmayan babası onun üvey ana işkencesi altında kahrolmasına da kayıdsız kalınca çocuk sokağa düşmüş,cevheri iffetini kaybedip müdhiş bir uçuruma yuvarlanmak üzere iken Hippi şâir Mekmed Gökçınar tarafın- himâye edilerek kurtarılmışdır,1970 de hem Mehmedin uşaklığını yapmakda hem de onun delâleti ile girdiği küçük bir aşcı dükkânında çırak olarak çalışmakda idi.Geceleri Gökçınarın odasında barınmakda,pazar günleri de Hippi kılığında ve “Yâver” unvânı altında onun peşi sıra dolaşmakda idi. Aşağıdaki kıt’alar Gökçınarındır : Bu çocuk da benim yâverlerimden , Kendi gonca güldür, soy adı da Gül. Çatık kaşlıdır,hem dik dik bakar, Ama dile gelse, sanırsın bülbül. Ne ana,ne baba,kimsesiz berduş, Yuvadan sokağa düşmüş yavru kuş, Önünde hayatın yolları yokuş, Diyemedim kardeş,azıcık da gül. Takıldı peşime çıplak ayakla, Beni kendisine benzeten hakla, Dedim ey Gökçınar,bir yıka,pakla, Ateş çıkacak gör,eşilince kül. Tolgayı da aldık kanat altına, Şan verdim Hippilik saltanatına, Kölem oldu,satmam yüzb...

GÜL (Tolga)– 1968 ile 1970 arasında 16-17 yaşlarında hâneberduş bir çocuk ;pek küçük yaşda iken kaybettiği anasını hiç tanımıyordu ; zâlim bir üvey ana eline düşmüş, alkolik iyi bir marangoz iken alkol ibtilâsı ile işini yüz üstü bırakan ve Tolganın tahsil ve terbiyesi ile hiç meşgul babası olmayan babası onun üvey ana işkencesi altında kahrolmasına da kayıdsız kalınca çocuk sokağa düşmüş,cevheri iffetini kaybedip müdhiş bir uçuruma yuvarlanmak üzere iken Hippi şâir Mekmed Gökçınar tarafın- himâye edilerek kurtarılmışdır,1970 de hem Mehmedin uşaklığını yapmakda hem de onun delâleti ile girdiği küçük bir aşcı dükkânında çırak olarak çalışmakda idi.Geceleri Gökçınarın odasında barınmakda,pazar günleri de Hippi kılığında ve “Yâver” unvânı altında onun peşi sıra dolaşmakda idi. Aşağıdaki kıt’alar Gökçınarındır : Bu çocuk da benim yâverlerimden , Kendi gonca güldür, soy adı da Gül. Çatık kaşlıdır,hem dik dik bakar, Ama dile gelse, sanırsın bülbül. Ne ana,ne baba,kimsesiz berduş, Yuvadan sokağa düşmüş yavru kuş, Önünde hayatın yolları yokuş, Diyemedim kardeş,azıcık da gül. Takıldı peşime çıplak ayakla, Beni kendisine benzeten hakla, Dedim ey Gökçınar,bir yıka,pakla, Ateş çıkacak gör,eşilince kül. Tolgayı da aldık kanat altına, Şan verdim Hippilik saltanatına, Kölem oldu,satmam yüzbin altına.. Ne de hoş yaraşdı Yâvere kâkül Ya bu yolun sonu?..boş ver be Mehmet ! Sonu da gün gelir hayr olur elbet ; Hippi töresidir,önce muhabbet.. Tabanında nasır,başında sünbül !