“Bir mesele ve dâvâ hakkında şerîat adına verilen hüküm, karar” (Türk Lugatı). Fetvâ, Şeyhülislâm (Müftü, Müftiyülenam) tarafından verilirdi. Şeyhülislâmlık dâiresinde “Fetvâhâne” denilen bir büroda hazırlanırdı; bu büronun başında bulunan zâte “Fetvâ Emini” denilirdi. İlmiye mesleğinde çok yüksek bir makamdı. Fetvâda karara, hükme bağlanacak mesele yazılı olarak anlatılır ve hükmünün, kararının ne olduğu Şeyhülislâma sorulurdu, Şeyhülislâm da o soru kâğıdın altına kendi el yazını ile, bir yahud iki üç kelimelik, “olur, olmaz, câizdir, câiz değildir” gibi kısa, kesin cevâbını yazar ve imzâlardı. Fetvâ konusu meselede, davâda şahıs ismi yazılmaz, erkek için “Zeyd”, “Amrû” ve kadın için “Hind” ve “Zeyneb” gibi klişe hâlinde isimler kullanılırdı. Osmanlı İmparatorluğu tarihi boyunca, tereddüde düşülen her hususta son hüküm bir fetvâ olmuşdur (B.: Fetvâhâne). İlk türk matbaası bir fetvâ alınarak açılmış; askerin tâlim görmesi, askerin kiyâbetini değiştirip setire pantolon giymesi, pâdişahların tahtdan indirilmesi, ünlü kişilerin îdamları için dâimâ bir fetvayâ dayanılmışdır. Şeyhülislâm Paşmakcızade Ali Efendinin (1636-1710) bir karı boşama meselesi üzerine verdiği bir fetvâ sûretidir: “Zeyd, köyü ehâlisine incindikde, bugün köyümüzden çıkmazsam avretim üç talâk boş olsun dedikden so...

“Bir mesele ve dâvâ hakkında şerîat adına verilen hüküm, karar” (Türk Lugatı). Fetvâ, Şeyhülislâm (Müftü, Müftiyülenam) tarafından verilirdi. Şeyhülislâmlık dâiresinde “Fetvâhâne” denilen bir büroda hazırlanırdı; bu büronun başında bulunan zâte “Fetvâ Emini” denilirdi. İlmiye mesleğinde çok yüksek bir makamdı. Fetvâda karara, hükme bağlanacak mesele yazılı olarak anlatılır ve hükmünün, kararının ne olduğu Şeyhülislâma sorulurdu, Şeyhülislâm da o soru kâğıdın altına kendi el yazını ile, bir yahud iki üç kelimelik, “olur, olmaz, câizdir, câiz değildir” gibi kısa, kesin cevâbını yazar ve imzâlardı. Fetvâ konusu meselede, davâda şahıs ismi yazılmaz, erkek için “Zeyd”, “Amrû” ve kadın için “Hind” ve “Zeyneb” gibi klişe hâlinde isimler kullanılırdı. Osmanlı İmparatorluğu tarihi boyunca, tereddüde düşülen her hususta son hüküm bir fetvâ olmuşdur (B.: Fetvâhâne). İlk türk matbaası bir fetvâ alınarak açılmış; askerin tâlim görmesi, askerin kiyâbetini değiştirip setire pantolon giymesi, pâdişahların tahtdan indirilmesi, ünlü kişilerin îdamları için dâimâ bir fetvayâ dayanılmışdır. Şeyhülislâm Paşmakcızade Ali Efendinin (1636-1710) bir karı boşama meselesi üzerine verdiği bir fetvâ sûretidir: “Zeyd, köyü ehâlisine incindikde, bugün köyümüzden çıkmazsam avretim üç talâk boş olsun dedikden sonra Zeyd o gün o köyden çıkıp bir iki günden sonra yine köye gelse avreti şartı mezbura göre üç talâk boş olur mu, beyan buyurula... “Elcevab, Allâhü a’lem: Olmaz, Elfakir Esseyid Ali”.