“Dilimize arabcadan girmiş bir kelimedir; genç, delikanlı, yiğit” (Şemseddin Sâmi, Kamûsi Türkî). Bilhassa kalender halk şâirleri tarafından, İstanbulun kayıkcı, hammal, dellâk, natır, fırın uşağı, ırgad, yanaşma gibi ayak takımından genclerin ve esnaf civanlarının tasvirlerinde çok kullanılmışdır ve ekseriya “nevhat-yeni tüylenmiş”, “mürâhik-buluğ çağında”, “zeberdest - hasmını yere çalan, gaalib, üste çıkan” gibi sıfatlarla birlikde kullanılır: Şehri İstanbuldur güzeller kânı Nevhat fetâları çâr ebruvânı Dayı revişli ya keklik sekişli Kâkülü telince üftâdegânı (Âşık Râzi, Balıkcı Destanı)  Onsekiz yaşında mürâhik fetâ Geçmiş pâdişâhı hüsn olub tahta (Âşık Râzi)  Tâzerûnun nevhatı pûlâd beden Zeberdest fetâdır Âli Rüstemden (Bozyörükoğlan, Hubannâme, Hammal)  Zeberdest fetâdır çâbik ü çâlâk Müftü Hamamında ol dellâki pâk (Galatalı Hüseyin Ağa)