Onsekizinci Yüzyıl sonları ile Ondokuzuncu Yüzyıl başında yaşamış bir köçek; şu bûselik şarkı ile övülmüşdür: Nevresîde bir güli âl Bezmi hassa geldi derhal Sordum ol gonce gül kimdir Dediler kim Neyyir Feryâl Neyyir Feryâl eyleme âl Gönlüm oldu sana meyyâl Körpedir kaaşı kemandır Büyüse cevri yamandır Âşıkın kadrini bilmez Dahi pek taze fidandır . . . . . . İşve bağında ol âfet Gün begün bulsun letâfet Görmedim âlemde mislin Kendine mahsus kıyâfet . . . . . . Neyyir ismi kaydedilmemiş olmasına rağmen Numan Ağa tarafından Sabâ makaamında bestelenmiş şu şarkının da aynı genc için çıktığını zan ediyoruz: Raksiderken ol mehi nev Olamaz hiç kimse yeyrev Küçücükden aldı pertev Meclise fer verdi Feryâl Gül gibi ittikce hande Nâz ile atar perende Seyriden olmaz mı bende Meclise fer verdi Feryâl Antika gaayet edâsı Hem müessirdir sedâsı Şimdi dünyâ mübtelâsı Meclise fer verdi Feryâl Bibl.: Hâşim Bey, Şarkı Mecmuası.