Geçen asır sonlarında yaşamış bektâşî bir halk şâiri; İstanbula bir vâli paşanın uşağı olarak gelmiş, kaşı gözü hoş ve eli ayağı düzgün genç olduğu için İstanbuldaki konağın harem halkı için tehlikeli görülmüş, paşasının aşırı iltifâtı da dedikodu olunca işinden ayrılmak zorunda kalmış, fakat câzibesine kapıldığı İstanbuldan ayrılamamış, Tophânede kahveci çıraklığı yapmış, esrara alışmış, sefâlet içinde ve henüz otuzbeş yaşında iken müteverrimen ölmüşdür. Devrin kalender sâiri Tophâne ketebesinden Üsküdarlı Âşık Râzinin evrâkı metrûkesi arasında bir manzûmesi ile bir resmi ve resminin arkasında Râzi tarafından yazılı bir ölüm tari görülmüşdür: Aman aman aman aman aman hey Âşıkklıkla gör hâlimiz duman hey Olur mu hiç serkeş yarda îman hey Benim yârim pek yamandır yaman hey Görmedik biz ne mekteb ne medrese Kulak verdik ârifâne her sese Bende olduk eşbeh fetâ dalfese Ayaklarımız mühürlüdür peyman hey Meydânı aşk kenarında postumuz Cümle canlar candan azizi dostumuz Ne gam olmuş pelâspâre üstümüz Hacı Bektaş Velîdendir ferman hey Bu Feryâdî güzellere pervâne Desti aşka düşmüş gezer dîvâne Dilde yâri hem destinde peymâne Yolumuza baş koymuşa kıyman hey  Râzi’nin Tarihi Şu tasvire bakdım bakdım ağladım Defniderken o gün kabri başında Otuziki yaşla tarih bağladım “Göçdü gitti F...

Geçen asır sonlarında yaşamış bektâşî bir halk şâiri; İstanbula bir vâli paşanın uşağı olarak gelmiş, kaşı gözü hoş ve eli ayağı düzgün genç olduğu için İstanbuldaki konağın harem halkı için tehlikeli görülmüş, paşasının aşırı iltifâtı da dedikodu olunca işinden ayrılmak zorunda kalmış, fakat câzibesine kapıldığı İstanbuldan ayrılamamış, Tophânede kahveci çıraklığı yapmış, esrara alışmış, sefâlet içinde ve henüz otuzbeş yaşında iken müteverrimen ölmüşdür. Devrin kalender sâiri Tophâne ketebesinden Üsküdarlı Âşık Râzinin evrâkı metrûkesi arasında bir manzûmesi ile bir resmi ve resminin arkasında Râzi tarafından yazılı bir ölüm tari görülmüşdür: Aman aman aman aman aman hey Âşıkklıkla gör hâlimiz duman hey Olur mu hiç serkeş yarda îman hey Benim yârim pek yamandır yaman hey Görmedik biz ne mekteb ne medrese Kulak verdik ârifâne her sese Bende olduk eşbeh fetâ dalfese Ayaklarımız mühürlüdür peyman hey Meydânı aşk kenarında postumuz Cümle canlar candan azizi dostumuz Ne gam olmuş pelâspâre üstümüz Hacı Bektaş Velîdendir ferman hey Bu Feryâdî güzellere pervâne Desti aşka düşmüş gezer dîvâne Dilde yâri hem destinde peymâne Yolumuza baş koymuşa kıyman hey  Râzi’nin Tarihi Şu tasvire bakdım bakdım ağladım Defniderken o gün kabri başında Otuziki yaşla tarih bağladım “Göçdü gitti Feryâdi’m genç yaşında” 1275 + 32 = 1307 (M. 1889 - 1890) Vâsıf HİÇ