Yakın geçmişde dilimize almancadan girmiş ve zamanımızda atık unutulmak üzere olan halk ağzı bir deyim, “Gitmek”, “Kaçmak”, “Savaşmak”, “Ölmek” anlamlarında kullanılırdı; “Fertik” almancada “bitti”, “son” demektir. F. Devellioğlu “Türk Argosu” isimle eserinde deyimin nerden kaldığını kaydetmeden ve yalnız ”kaçmak, uzaklaşmak, sıvışmak” anlamlarında olduğunu söylüyor ve hâneberduş apaş ağzında şu misâli veriyor: “Aynasızlar (polisler) geliyor abi, fer tiği çekmezsek piyastos olurus (yakalanırız)”. Bil alman şirketi olan “Anadolu – Bağdad Demiryolu Şirketi” zamanında trenler bir istasyondan kalkar iken önce istasyonlarda bulunan bir kampana, çan çalınır ve istasyon memuru “Fertik!..” diye bağırarak lokomotif düdük öttürür ve tren kalkar giderdi. Misaller: — Seninki geldi! — Kim? — İnebolulu... senin Çakır Mustafa.. — Hani nerde ulan? — Kapudan bakdı, beni görür görmez fertiği çekdi!  Haber geldi Kılıçali Hamamından bu sabah Mahlul oldu külhandaki koca şâir gediği Vesîlei rahmet olsun şu mücevher târihim “Deli Osman yar koynunda çekdi yâhu fertiği” 1303 (M. 1885 — 1886)