Üstad ve kemençe icrâkârı, müsikişinas kadınlarımızın büyük şöhretlerinden bir hanımefendi; 1900 de İstanbulda doğdu, İkinci Sultan Abdülhamidin mâbeyincisi Fâik Bey ile Şem’inur Hanımın kızı, Tanbûrî üstâd Refik Fersanın zevcesi (B.: Fâik Bey, Mâbeyinci, cild 10, sayfa 5494; Fâyize Hanım, Tanburî, cild 10, sayfa 5584; Fersan, Refik, cild, sayfa); zevci Refik Fersan da Mâbeyinci Fâik Beyin teyzesinin oğludur, babasını küçük yaşda kaybetmiş olan Refik Bey Fâik Beyin yanında ve himâyesinde yetişmiş, Fâhire Hanım, babasının bir sanat mahfili olan evinde müstakbel zevci ile yıllarca çocukluk ve gençlik arkadaşlığı yapmışdır; muharrir, şâir, edib, bestekâr Ahmed Râsim ile Tevfik Fikret hususî türkçe ve edebiyat muallimleri, musikide ilk hocaları da Tanbûrî Cemil Bey olmuşdur. Kemençedeki icrâ kudreti en titiz musiki mahfillerinde takdir edilmiş Fâhire Fersan, zevcinin hem sanat hem de âile âleminde en yakın desteği olmuş, kocasına sâzı ile ve sevgi dolu kalbi ile ömrü boyunca refâkat etmişdir. İkisi erkek ikisi kız dört evlâd sahibidir: Hayreddin (doğ. 1917), İmran (doğ. 1923), Melek (doğ. 1925), Fürûzan (doğ. 1930). Fransızca ve az ingilizce bilir. Bu satırların yazıldığı sırada İstanbul Radyosunda muallim sanakâr olarak bulunuyordu (1969). Fâhire Fersan (Resim: S. Bozcalı)