“Farscadan alınmış isim; emir, buyruk, hüküm; pâdişahın emri, hükmü yazılı kâğıd” (Türk Lûgatı). Bu isme nisbetle “Fermanlı”, halk ağzında iki ayrı ve zıd mânâda kullanılır: 1. Büyük, nüfuzlu hâmileri, yahud efendisi tarafından aşırı derecede şımartılmış, dilediğini söyleyen, yapan kimse yahud uşak. 2. Hakkında îdam hükmü verilmiş, görüldüğü yerde tutulacak adam; bu gibi hallerde de ilk hitab ekseriya: “Fermanlısın... davranma!..” demek olurdu. Sevgililerin sözüne, emrine de “Ferman” denilirdi: Ferman senin şâhım kabûlü benden Âşıkın gedâyım kapunda benden Pâdişahların yazılı emri, buyruğu, mektubu olan Fermanların çeşidleri ve nasıl çıkdığı, hazırlandığı bu ansiklopedisin konusu dışındadır.