GÜDAN (Mehmed) – 1966 yılında Kadıköyünde hırsızlık suçu üstünde yakalanmış 20-21 yaşlarında bir delikanlı ; İstanbul Emniyet Müdürlüğünde , bir kibrit kutusu içinde sakladığı jiletle iki damarlarını keserek intihara teşebbüs etmiş ve ölümden kurtarılarak hastahâneye kaldırılmış, orada , iki ayağının parmaklarının da kesik olduğunu göstererek acı hayat hikâyesini şöylece anlatmışdır : Altı sene evvel 1960 da Edirnenin bir köyünde çobanmış. Köyde yanında çalışdığı ağanın kızını sevmiş ve bir yolunu bulup alâkasını kıza duyurmuş. Bir gün elinde kılağılı balta, kıra odun kesmeye gitmek üzere iken mahbûbesi ile karşılaşmış; kız: — Eğer elindeki balta ile ayaklarının parmaklarını keser isen beni sevdiğini o zaman anlarım, seninle evlenirim!.. demiş. Mehmed hiç tereddüd etmemiş, o anda çıplak ayaklarından önce birini, sonra öbürünü bir kütüğe dayayıp parmaklarını doğramış, atmış. Bu kanlı sahneyi tahayyül zordur. Kahbe ağa kızı oğlanın yarasını dili ile tuzlamış : — Sen fakirsin, ben sana varamam!.. demiş. Bu sefer de toy ve bön âşık , mahbûbesini alabilmek için para bulmak, kazanmak istemiş. Define arayacak vakti yok, vakti olsa bahtı yok. Edirneye gitmiş, hırsız olmuş, binlerce lira çalmış, her seferinde cür’eti artmış, suçlar zincirlenmiş ve nihâyet yakalanmış, 12 yıl 9 ay hapse m...

GÜDAN (Mehmed) – 1966 yılında Kadıköyünde hırsızlık suçu üstünde yakalanmış 20-21 yaşlarında bir delikanlı ; İstanbul Emniyet Müdürlüğünde , bir kibrit kutusu içinde sakladığı jiletle iki damarlarını keserek intihara teşebbüs etmiş ve ölümden kurtarılarak hastahâneye kaldırılmış, orada , iki ayağının parmaklarının da kesik olduğunu göstererek acı hayat hikâyesini şöylece anlatmışdır : Altı sene evvel 1960 da Edirnenin bir köyünde çobanmış. Köyde yanında çalışdığı ağanın kızını sevmiş ve bir yolunu bulup alâkasını kıza duyurmuş. Bir gün elinde kılağılı balta, kıra odun kesmeye gitmek üzere iken mahbûbesi ile karşılaşmış; kız: — Eğer elindeki balta ile ayaklarının parmaklarını keser isen beni sevdiğini o zaman anlarım, seninle evlenirim!.. demiş. Mehmed hiç tereddüd etmemiş, o anda çıplak ayaklarından önce birini, sonra öbürünü bir kütüğe dayayıp parmaklarını doğramış, atmış. Bu kanlı sahneyi tahayyül zordur. Kahbe ağa kızı oğlanın yarasını dili ile tuzlamış : — Sen fakirsin, ben sana varamam!.. demiş. Bu sefer de toy ve bön âşık , mahbûbesini alabilmek için para bulmak, kazanmak istemiş. Define arayacak vakti yok, vakti olsa bahtı yok. Edirneye gitmiş, hırsız olmuş, binlerce lira çalmış, her seferinde cür’eti artmış, suçlar zincirlenmiş ve nihâyet yakalanmış, 12 yıl 9 ay hapse mahkûm olmuş ; bir müddet sonra Edirne Cezâ Evinden kaçmış. İstanbula gelerek Kadıköy semtinde hırsızlığa başlamış. Eski çoban acı hikâyesini şöyle bağlıyor : “Bütün bunlar ağanın kızı için oldu, artık yaşamak istemiyorum!..” Bürhâneddin OLKER