Onsekizinci Yüzyıl şâirlerinden; İstanbulludur; sadırâzam Râmi Mehmed Paşanın kapusundan yetişmişdir. Râmi Mehmed Paşanın dâmâdı olan Mırzâzâde Salim Efendi kendi adına nisbetle anılan şuerâ tezkiresinde bu zât için: “erbâbı meârifden hoş sohbet, pür mârifet bir şâiri mâhir, lugaz söylemede pür iktidar idi” diyor; eserlerine göre verilecek hüküm ise emsâli sayısız alelâde bir nâzım demekden ileri geçmez. Mesnevî tarzında yazılmış ”Şapurnâme” ve “Esmâi Büldan” (Şehirlerin İsimleri) diye iki manzûmesi zamanında şöhret bulmuşdu. Şu beytini adı geçen tezkireden alıyoruz: Görüb âni ruhin öpdüm elin ol şûh fetânın Dehi yâdımdadır billâh Ferdi çıkmaz o el’an Hicrî 1121 (M. 1709 - 1710) de öldü.