Bâniyesi tarafından konulan asıl adı “Recâi Yahya Camii”dir; Feneryolu demiryolu boyunca uzanan Fenerliahmedbey Sokağında ahşab bir köşkün yerinde Güzide Bileman Hanım tarafından kocası Recâi Bey ile Edebiyat Fakültesinin coğrafya bölümünün son sömestr talebesi iken intihar eden oğlu Yahya Beyin ruhlarını şâd etmek için 1944 - 1945 yılları arasında yapdırılmış ve 1946 da ibâdete açılmışdır. Mimârı İstanbul Vakıflar Başmimarı olan Vasfi Egeli’dir (B.: Egeli, Vasfi, cild 9, sayfa 4955). Beton yapıdır, dört duvar üzerine kiremetli çatı ile örtülmüş olup beton minâresi mihraba nazaran asğ tarafda, son cemaat yeri ile asıl ibâdet sahnı arasındadır, minâre kapusu ibâdet sahnında, sağ tarafdaki müezzin maksûresindedir. Son cemaat yeri gaayetle dar olup son zamanlarda demir çerçeveli bir camekânla muhafaza edilmiş ikinci son cemaat yeri eklenmişdir, bu camekânlı yere biri cebhede, diğeri arkada iki kapudan girilir. İlk dar son cemaat yerinin sağ tarafından ahşab bir merdivenle kadınlar mahfiline çıkılır. İbâdet sahnı kare planlıdır. Sağlı sollu iki maksurenin üstünde iki gürgen direk üzerine kadınlar mahfili balkonu oturtulmuşdur. İbâdet sahnı, mihrab duvarında altlı üstlü ikişerden dört, diğer duvarlar da keza altlı üstlü ikişerden sekiz ve son cemaat duvarında iki ve mihrabın üstünde m...

Bâniyesi tarafından konulan asıl adı “Recâi Yahya Camii”dir; Feneryolu demiryolu boyunca uzanan Fenerliahmedbey Sokağında ahşab bir köşkün yerinde Güzide Bileman Hanım tarafından kocası Recâi Bey ile Edebiyat Fakültesinin coğrafya bölümünün son sömestr talebesi iken intihar eden oğlu Yahya Beyin ruhlarını şâd etmek için 1944 - 1945 yılları arasında yapdırılmış ve 1946 da ibâdete açılmışdır. Mimârı İstanbul Vakıflar Başmimarı olan Vasfi Egeli’dir (B.: Egeli, Vasfi, cild 9, sayfa 4955). Beton yapıdır, dört duvar üzerine kiremetli çatı ile örtülmüş olup beton minâresi mihraba nazaran asğ tarafda, son cemaat yeri ile asıl ibâdet sahnı arasındadır, minâre kapusu ibâdet sahnında, sağ tarafdaki müezzin maksûresindedir. Son cemaat yeri gaayetle dar olup son zamanlarda demir çerçeveli bir camekânla muhafaza edilmiş ikinci son cemaat yeri eklenmişdir, bu camekânlı yere biri cebhede, diğeri arkada iki kapudan girilir. İlk dar son cemaat yerinin sağ tarafından ahşab bir merdivenle kadınlar mahfiline çıkılır. İbâdet sahnı kare planlıdır. Sağlı sollu iki maksurenin üstünde iki gürgen direk üzerine kadınlar mahfili balkonu oturtulmuşdur. İbâdet sahnı, mihrab duvarında altlı üstlü ikişerden dört, diğer duvarlar da keza altlı üstlü ikişerden sekiz ve son cemaat duvarında iki ve mihrabın üstünde madalyon şeklinde bir ki, cem’an 15 pencere ile aydınlatılmışdır. Altı aded üst pencereler küçük, kemerli, renkli camlarla nakışlı alçı çerçevelidir. Mihrab üstündeki yuvarlak pencere de aynı şekilde olub ortasında ismi Celâl bulunmaktadır. Sâde nakışlı tavanın ortasında sekiz dilimli ve kalem işleri ile tezyin edilmiş bir iç kubbecik bulunmaktadır ve tam ortasına dairevî bir âyeti keriîme yazılmışdır, güzel bir yazı olup hattatının imzâsı yokdur. Basit olan mihrab levhası da “Nâciye” imzasını taşıyan bir kadının yazısıdır. Tavanın ortasında bir âvize vardır, âvizeye ve kadınlar mahfili üstüne asılmış üç billûr kandilin içine elektrik ampulleri yerleştirilmişdir. Minber ve vâiz kürsüsü gürgenden yapılmış olup temiz marangoz işçiliği görülür. Sokakdan girildiğine göre câmi binâsı, mâmur bağçenin ilk kısmına nisbetle bir sed üstündedir. Sed önüne yarım daire şeklinde bir havuz yapılmışdır. Havuzun suyu güzel bir mermer olukdan dökülmektedir. Havuzun dış kasnağına beş abdest musluğu konmuşdur. Musluklarmermer kasnağa oymalı tunçtan dökülmüş aynalar ortasına oturtulmuş ise de ilk konan musluklardan üçü aynaları ile birlikde sökülüp çalınmış, çalınan muslukların yerine yenileri konmuş ise de tunç aynalar yenilenememişdir. Camiin arka tarafında yine beton yapı ve iki katlı bir imam ve müezzin meşrutası vardır. Ön taraftaki avluda bir musalla taşı mevcud ise de bu camiden mevtâ kaldırılmaz. Yapılalı beri cenâze namazı kılınmamışdır. Ön taraftaki mâmur bağçede Vakıflar Bankası tarafından konulmuş 6 tahta kanape ile bir demir bağçe masası bulunuyordu. Geride, meşrutaların yan tarafında üç göz de ayak yolu vardır. Ziyâretimiz tarihinde camiin sağ duvarında çatı hizâsından temele kadar uzanmış büyük bir çatlak görülmüşdü, minârenin de bulunduğu o duvar için, dolayısı ile cami binâsı için tehlikeli olabileceğini tahmin etdik. Sokak kapusundan bağçeye girildiğinde sağ tarafda bir baraka-oda vardır, kapusu üzerinde “Kadıköy Feneryolu İstasyonunda yeni yaptırılan camii yaşatma ve koruma cemiyeti, 1957” yazılı idi. Ziyâretimiz tarihinde camiin imâmetinde Karadeniz yalısı halkından Hüseyin Gürson Efendi, müezzinliğinde de İstanbullu aydın bir kişi olan İhsan Özgerçek Efendi bulunuyorlardı (haziran 1970). Tahsin Öz “İstanbul Camileri” isimli eserinde bu yeni camii, yine Feneryolunda fakat hayli uzakda bulunan Tuğlacıbaşı Camii ile karışdırmışdır ki hoş görülmesine imkân bulunamayan zühullerdendir.