Aşağıdaki hal tercemesini Üsküdarlı halk şâiri Âşık Râzinin evrâkı metrûkesi arasında bir defterden alıyoruz: “1310 etrafında (M. 1880 - 1885) yaşı altmışın üstünde bir meczub idi; yaz ve kış başı açık, yalın ayak, üstünde iç çamaşırı ve esvab adına belinden bir kuşakla bağlanmış bir entâri ve onun üstüne de bir bektâşî abası atarak dolaşırdı. Son Külhan Beylerinden imiş (B.: Külhan beyi), 1262 de (M. 1846) Serasker riza Paşanın emri ile İstanbulda külhan beyliği teşkilâtı kaldırıldığında 18-19 yaşlarında ve Ayasofya Hamamı külhanından çıkarılan hâneberduş oğlanlardanmış, askere alınmış ve Şumnu’da bulunan bir kıt’aya gönderilmiş, orduda merdâne gayret ve hizmetiyle çavuşluğa kadar yükselmiş ve Kırım Harbinde başından kurşunla ağır yaralanmış, o yaranın tesiri ile kendisine cezbe gelmiş ve târif ettiğimiz kılıkda sokaklara düşmüş, bir imtiyaz olarak 11 yaşından 19 yaşına kadar içinde çocukluk ve ilk gencliğinin geçdiği Ayasofya Hamamı külhanında barınırdı, Ayasofya Çarşısı esnafı tarafında da beslenirdi. Bir güzel genc görünce, koynunda taşıdığı kâğıd parçalarından birine bir şeyler yazar ve o gence: — Al... fenâfillâh muskasıdır!.. derdi. Bir gün Fenâyî Babaya Yemiş iskelesinde rastladım, çıplak ayaklı ve mühmel kılıklı fakat eşbehlerin dilberi bir kayıkçıya da böyle bir kâğıd v...

Aşağıdaki hal tercemesini Üsküdarlı halk şâiri Âşık Râzinin evrâkı metrûkesi arasında bir defterden alıyoruz: “1310 etrafında (M. 1880 - 1885) yaşı altmışın üstünde bir meczub idi; yaz ve kış başı açık, yalın ayak, üstünde iç çamaşırı ve esvab adına belinden bir kuşakla bağlanmış bir entâri ve onun üstüne de bir bektâşî abası atarak dolaşırdı. Son Külhan Beylerinden imiş (B.: Külhan beyi), 1262 de (M. 1846) Serasker riza Paşanın emri ile İstanbulda külhan beyliği teşkilâtı kaldırıldığında 18-19 yaşlarında ve Ayasofya Hamamı külhanından çıkarılan hâneberduş oğlanlardanmış, askere alınmış ve Şumnu’da bulunan bir kıt’aya gönderilmiş, orduda merdâne gayret ve hizmetiyle çavuşluğa kadar yükselmiş ve Kırım Harbinde başından kurşunla ağır yaralanmış, o yaranın tesiri ile kendisine cezbe gelmiş ve târif ettiğimiz kılıkda sokaklara düşmüş, bir imtiyaz olarak 11 yaşından 19 yaşına kadar içinde çocukluk ve ilk gencliğinin geçdiği Ayasofya Hamamı külhanında barınırdı, Ayasofya Çarşısı esnafı tarafında da beslenirdi. Bir güzel genc görünce, koynunda taşıdığı kâğıd parçalarından birine bir şeyler yazar ve o gence: — Al... fenâfillâh muskasıdır!.. derdi. Bir gün Fenâyî Babaya Yemiş iskelesinde rastladım, çıplak ayaklı ve mühmel kılıklı fakat eşbehlerin dilberi bir kayıkçıya da böyle bir kâğıd verdi. Meczubun ne dediğini anlamayan oğlana bir mecidiye verip kâğıdı satın aldım, içinde şu kıt’alar yazılıydı: Hey kayıkcım heman yelken açalım Fener değil İstanbuldan kaçalım Ey bıçkınım şalvarı bol paçalım Fener değil İstanbuldan kaçalım Ülfet etme ayakdaşın yabanla Aç kayığın iskeleden tabanla Halvet olub bu kalender babanla Fener değil İstanbuldan kaçalım Deryâ üzre tâ be sabah gezelim Feneri de söndür hele güzelim Yıldız falı açıp mânâ sezelim Fener değil İstanbuldan kaçalım Yalın ayak eşbeh servi bülendim Adın sordum Fehim dedin levendim Bûsî pâye iznin gerek efendim Fener değil İstanbuldan kaçalım İki câna yeter yâhu bir aba Kayık benim Fehim senin merhaba İskeleye depme vurdum gör baba Pusulamız kitâbı aşk açalım Yelken kürek İstanbuldan kaçalım “Fenâyî Babayı ilk defa gördüğünü söyleyen genc kayıkcı ile şöyle konuşduk: — Adın nedir? — Fehim! — Hangi iskelenin kayıkcısısın? — Fener iskelesinin! “Tüylerimi ürperten bir dehşet ve hayret içinde kaldım...” Meczub eski külhan beyine atfedilmiş manzumenin Âşık Râzi kalemi ile hayli tashih gördüğünü sanırım Vâsıf HİÇ