Tiflis, Viyana ve Cenevrede konsolosluklarda bulunmuş bir hariciyeci; aşırı derecede zengin bir âilenin evlâdı olarak 1875 - 1878 arasında İstanbulda doğdu; son Osmanlı Âyan Meclisi âzâsından Topcu feriki Ali Rizâ Paşanın oğludur, bu muhterem zât meşum Sevr Muahedesini kabul için toplanmış Şûrâyi Saltanatda, 300 kişi arasında red oyu kullanan tek sîmâ olmuşdu (B.: Ali Riza Paşa, Topcu; cild 2, sayfa 708); 1921 de vefât ettiği zaman Mustafa Kemal Paşa (Atatürk) Fâzıl Riza Beye şu telgrafı göndermişdi: “Vatanımız, babanızın umduğu gibi kurtulur da hepimiz halâs buluruz. Tâziyetler. Gözlerinden öperim. Mustafa Kemal.” 16 yaşında bir çocuk iken İkinci Sultan Abdülhamid tarafından mülâzimi evvel (üstteğmen) rütbesi ile hünkâr yaverliği pâyesi verilmişdi. Âilesi Gürcistanın kadîm bir hânedânından geldiği için muhitinde “Prens Fâzıl Bey” diye anılırdı. Büyük bir servetin tek vârisi olarak refah içinde yaşadı; iki defa evlendi, zevceleri tahtı nikâhında öldüler, çocuğu olmadı, tek başına kaldı. Kendi ağzı ile “kırk yıl her Allahın akşamı içen bir adamın âkıbeti olarak” siroz hastalığına tutuldu ve bakılmak üzere 1958 de Dârülacezeyi hastahânelere tercih etti. 1964 de orada kısmen şifâyab olmuş, yaşı doksana yaklaşmış ve kibar kişi, Prens Fâzıl Bey adı ile yaşıyordu. Bibl.: Dârülazcezeye...

Tiflis, Viyana ve Cenevrede konsolosluklarda bulunmuş bir hariciyeci; aşırı derecede zengin bir âilenin evlâdı olarak 1875 - 1878 arasında İstanbulda doğdu; son Osmanlı Âyan Meclisi âzâsından Topcu feriki Ali Rizâ Paşanın oğludur, bu muhterem zât meşum Sevr Muahedesini kabul için toplanmış Şûrâyi Saltanatda, 300 kişi arasında red oyu kullanan tek sîmâ olmuşdu (B.: Ali Riza Paşa, Topcu; cild 2, sayfa 708); 1921 de vefât ettiği zaman Mustafa Kemal Paşa (Atatürk) Fâzıl Riza Beye şu telgrafı göndermişdi: “Vatanımız, babanızın umduğu gibi kurtulur da hepimiz halâs buluruz. Tâziyetler. Gözlerinden öperim. Mustafa Kemal.” 16 yaşında bir çocuk iken İkinci Sultan Abdülhamid tarafından mülâzimi evvel (üstteğmen) rütbesi ile hünkâr yaverliği pâyesi verilmişdi. Âilesi Gürcistanın kadîm bir hânedânından geldiği için muhitinde “Prens Fâzıl Bey” diye anılırdı. Büyük bir servetin tek vârisi olarak refah içinde yaşadı; iki defa evlendi, zevceleri tahtı nikâhında öldüler, çocuğu olmadı, tek başına kaldı. Kendi ağzı ile “kırk yıl her Allahın akşamı içen bir adamın âkıbeti olarak” siroz hastalığına tutuldu ve bakılmak üzere 1958 de Dârülacezeyi hastahânelere tercih etti. 1964 de orada kısmen şifâyab olmuş, yaşı doksana yaklaşmış ve kibar kişi, Prens Fâzıl Bey adı ile yaşıyordu. Bibl.: Dârülazcezeye Düşenlerin Hikâyesi, Metin Soysal, Hürriyet Gazetesi.