Halk ağzı argo; F. Devellioğlu “Türk Argosu” isimli eserinde; “Lâübâli, rind: harifçioğlu farmason, dünyayâ boş veriyor” diye târif ediyor. İstanbulda bilhassa mahalle karıları ağzında, yukarıdaki târifden biraz farklı, karısının kızının ve oğlunun ahlâkî ahvâline kayıdsız adamlar hakkında kullanılırdı; misal: “Ana sürtük, kız fingirdek, oğlan apiko, ne olacaklardı ki evin erkeği farmason.”; bazan “aksilik, inadcılık” karşılığı sıfat olarak kullanılır: “Farmasonluğu bırak!..”, “Oğlanın yine farmasonluğu tuttu”, “Ak dersin kara der, farmasonun biridir...” gibi (B.: Firavun).