Tanzimatdan önceki devirde İstanbulun zâbıta âmirleri olan Yeniçeri Ağası, Sübaşı Ağa, Asesbaşı Ağa ve Bostancıbaşı Ağanın maiyetinde falaka dayağı atmada ihtisas sâhibi neferlere “Falakacı” denilirdi; kol teftişlerinde falaka ile değnekleri sırtlarına asıp dolaşırlardı. Kol teftişlerinde yakalanan uygunsuz gürûhunu Ağakapusuna yahut Kolluğa götürmeye lüzum görmeden falakaya sokak ortasında yıkarlardı. Zaman zaman şehir içinde narh ve esnaf teftişine çıkan Sadırâzam ile İstanbul Kadısının yanında da bir falakacıbaşının idâresinde falakacılar bulunur, herhangi bir hîlesi tutulan esnaf hemen o anda, dükkânının önünde falaka dayağına yatırılırdı. Sadırâzam ile İstanbul Kadısı Efendinin falakacıları hepsi zeberdest gençler olan Acemioğlanları arasında seçilirlerdi. — M. Zeki Pakalın “Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri” isimli eserinde sadırâzam maiyetindeki falakacı başının üniformasını şöyle tarif ediyor: “Başında beyaz destar sarılmış kalafat, üstünde yeşil çuhadan dolama, bacaklarında al çakşır, ayaklarında mest pabuç yahud sarı çizme...” (B.: Kalafat; Dalama, cild 9, sayfa 4665; Çakşır, cild 7, sayfa 3680; Mest; Pabuç, Çizme, cild 8, sayfa 4042).