Halk ağzı deyim; dükkândan alınıp kalıba vurdurulmadan başa konulup giyilen fes (B.: Fes); umumiyetle amele, ırgad, uşak takımından kimseler feslerini böyle giyerlerdi; geçen asrın sonlarında yaşamış kalender şâirlerden Nebil Kaptanın başı fabrika kalıbı fesli genc bir uşağın tasviri şânında yazdığı manzûmedir: Alnında kâkülünden ayakda topuğuna Hele bak Tosunumun süsüne yapuğuna Nahveti şebab ile levendâne salınıp Geçerken bakılmaz mı Rumeli kopuğuna. Fabrika kalıbıdır şâhımın başında fes Sırma telli kâkülün bir cünbüşü var ki pes Doğrusu onun kadar mavi londirin çuha Cebken ile poturu yakışdıramaz herkes Kaddi şimşâdı ile eşbehim altun başak İnce nârin beline pek yaraşmış al kuşak Çakır elâ gözlerin mestânedir işmarı Paşa efendisinin bâşı tâcıdır uşak Bibl.: Âşık Râzi evrâkı metrûkesi, Nebil Kaptan Defteri.