Eyyubun eski meşhur bir mesîresi; Eyyub tarihi üzerinde yıllarca çalışmış merhum Ahmed Ağın bize şu motu vermişdir: “Eyyubda Gümüş Suyunun bulunduğu vâdi etrâfındaki tepeler tarlalar hâlinde çiçek bağçeleri idi; gül sünbül, lâle, zerrin ve fulya yetiştirilir, cuma günleri de Eyyubun Oyuncakcılar Çarşısında büyük bir çiçek pazarı kurulurdu; bu çiçek bahçelerinin tümü Fulya Tarlası diye anılır bir mesîre idi. Zamanımızda Eyyubda çiçekciden eser kalmadı; Fulya Tarlası da gecekondularla doldu” (1962). Eyyubu yine çok iyi bilenlerden Osman Cemal Kaygılı bize verdiği notlar arasında, yerini kesin olarak göstermeyen Fulya Tarlasından şöyle bahsediyor: “... 1800-1905 arası İstanbulda Kalenderâne alâkaların en yaygın olduğu devirlerdendir; Eyyubda Fulya Tarlası yahut Fulya Bağı denilen mesîre ise yar ve ağyar gözlerinden gizli buluşma yeri olarak bilhassa tercih edilirdi. Bir Bulgar çiçekci bağçıvan tarla - bağçesine büyük bir havuz yaptırtmıştı, yazın gençler gelir, soyunur, devrin âdetince bellerine peştemallar sarınarak türlü cümbüşlerle yüzerlerdi. İşret sofraları kurulup geceleri de tâ besabâh âşıkaane sâdıkaane can sohbetleri olduğu söylenirdi. O yirmi beş yıllık devir içinde o âlemlerin avam arasından sivrilmiş şöhretleri Vahbi Pehlivan, Yemenici İbrahim, Kör Riza ve Topcularlı Ara...

Eyyubun eski meşhur bir mesîresi; Eyyub tarihi üzerinde yıllarca çalışmış merhum Ahmed Ağın bize şu motu vermişdir: “Eyyubda Gümüş Suyunun bulunduğu vâdi etrâfındaki tepeler tarlalar hâlinde çiçek bağçeleri idi; gül sünbül, lâle, zerrin ve fulya yetiştirilir, cuma günleri de Eyyubun Oyuncakcılar Çarşısında büyük bir çiçek pazarı kurulurdu; bu çiçek bahçelerinin tümü Fulya Tarlası diye anılır bir mesîre idi. Zamanımızda Eyyubda çiçekciden eser kalmadı; Fulya Tarlası da gecekondularla doldu” (1962). Eyyubu yine çok iyi bilenlerden Osman Cemal Kaygılı bize verdiği notlar arasında, yerini kesin olarak göstermeyen Fulya Tarlasından şöyle bahsediyor: “... 1800-1905 arası İstanbulda Kalenderâne alâkaların en yaygın olduğu devirlerdendir; Eyyubda Fulya Tarlası yahut Fulya Bağı denilen mesîre ise yar ve ağyar gözlerinden gizli buluşma yeri olarak bilhassa tercih edilirdi. Bir Bulgar çiçekci bağçıvan tarla - bağçesine büyük bir havuz yaptırtmıştı, yazın gençler gelir, soyunur, devrin âdetince bellerine peştemallar sarınarak türlü cümbüşlerle yüzerlerdi. İşret sofraları kurulup geceleri de tâ besabâh âşıkaane sâdıkaane can sohbetleri olduğu söylenirdi. O yirmi beş yıllık devir içinde o âlemlerin avam arasından sivrilmiş şöhretleri Vahbi Pehlivan, Yemenici İbrahim, Kör Riza ve Topcularlı Arabacı Murad idi (B.: Vehbi Pehlivan; İbrahim, Yemenici; Riza, Kör; Murad, Topularlı Arabacı). Bir gece Direkler arasında bir tiyatroda meşhur kantocu Şamram Hanım Arabacı Murad üzerine bir kanto okumuş, daha doğru Şamrama bu kanto okutdurulmuşdu. Devrin kötü şöhretli ricâlinden Eczacıbaşı Refik Paşa nüfûzunu kullanarak bu kantoyu yasak ettirmiş, Arabacı Murad da Dimetokaya sürgün edilmişdi. Fulya Tarlasının alakası bir istirkab meselesi olsa gerekdir; rast makaamında bestelenmiş kanto şudur: Arabacı sarhoş, müşterisi sarhoş Aman aman aman bakışları bir hoş Arabacı hey! Emret küçük bey! Çal kamçıyı gidelim Sazlı sözlü çakarak Bir muhabbet edelim... Aman benim nereye? Fulya Tarlasına, Gümüş Suyuna! Bayıldım ben senin nâzik huyuna! Aman aman aman bey Bir bâde sun küçük bey Topcularda top atar Arabacı Muradım Nazlı yâriyle yatar... “Arabacı Murad İstanbula Hareket Ordusunun gönüllüleri arasına katılarak dönmüşdür...” (O.C. Kaygılı, Not). Eyyubdaki Fulya Tarlasının, Bağının şöhreti Osman Cemalin kaydettiği tarihden çok eskidir. Bu mesîre üzerine Hâşim Beyin Musiki Mecmuasında da Hacı İsmail Efendi tarafından ferahnâk makaamında bestelenmiş bir şarkı vardır: Hiç unutmam ben geçen yaz mehlikaa Fulya Bağında kopardım kahkahâ Gayri itme sevdiğim cevrü cefâ Hep cihan mecbur sana bülbül gibi Var mıdır mislin gibi bir nevcivan Dinse lâyık şânına mihri cihan Vasfını eyler Kemâl’in ey şuh beyân Hep cihan mecbur sana bülbül gibi