GUBÂRÎ ( Hoca Abdürrahman ) – XVI.Yüzyılda yaşamış ünlü bir şâir ve hattat,yazılarını Gubârî hat ile yazdığı için şiirlerinde o mahtası kullanmışdı. Aslı Akşehirlidir,Abdullah adında bir zâtin oğludur,ilk tahsilini memleketinde görmüş,sonra İstanbula gelerek Ahmedbuhârî Tekkesinde Nakşibendi şeyhlerinden Abdüllâtif Efendiye intisab etmiş,cemâl âşıklığı yoluna sapmış,bir ara bir mahbuba alâka peydâ ederek Şeyh Vefâ Zâviyesinde inzivâya çekilmişdi,bu beyti o zamanlar yazılmış şiirlerindendir : Seri kûyi vefanın hâkisâri Ayaklar toprağı miskin Gubârî Ve o aşk ve muhabbetle seyahata çıkmış,bir süre Hicazda kalmış,İstanbula dönüşünde Şehzâde Bayazıdın oğlu ve Kanuni Sultan Süleymanın torunu Şehzâde Orhan’a muallim tayin edilmişdir,Hocalık unvanı o münasebetle verilmişdi. Baba oğul şehzâdelerin ölümünden sonra Hoca Abdürrahman Gubârînin İstanbulda kalması uygun görülmedi,Surrei Hümâyun kadılığı ile müvakkaten Hicaza gönderildi,bu kadılığa tâyini fermanında Sultan Süleyman şu mısraı kaydetmişdi: Şimdi bildim kim imiş mahfile kaadi olsun Şair de hemen şu cevabı vermişdi : Şöyle hizmet ideyim kaafile râzi olsun Hicazdan dönmedi,Medinede mücâvir olarak kaldı ve H.974 (M.1566-1567) de orada öldü. Şiir diline örnek olarak zarif bir fahriyesini alıyoruz : Ey Gubârî bu cihan içre benim ...

GUBÂRÎ ( Hoca Abdürrahman ) – XVI.Yüzyılda yaşamış ünlü bir şâir ve hattat,yazılarını Gubârî hat ile yazdığı için şiirlerinde o mahtası kullanmışdı. Aslı Akşehirlidir,Abdullah adında bir zâtin oğludur,ilk tahsilini memleketinde görmüş,sonra İstanbula gelerek Ahmedbuhârî Tekkesinde Nakşibendi şeyhlerinden Abdüllâtif Efendiye intisab etmiş,cemâl âşıklığı yoluna sapmış,bir ara bir mahbuba alâka peydâ ederek Şeyh Vefâ Zâviyesinde inzivâya çekilmişdi,bu beyti o zamanlar yazılmış şiirlerindendir : Seri kûyi vefanın hâkisâri Ayaklar toprağı miskin Gubârî Ve o aşk ve muhabbetle seyahata çıkmış,bir süre Hicazda kalmış,İstanbula dönüşünde Şehzâde Bayazıdın oğlu ve Kanuni Sultan Süleymanın torunu Şehzâde Orhan’a muallim tayin edilmişdir,Hocalık unvanı o münasebetle verilmişdi. Baba oğul şehzâdelerin ölümünden sonra Hoca Abdürrahman Gubârînin İstanbulda kalması uygun görülmedi,Surrei Hümâyun kadılığı ile müvakkaten Hicaza gönderildi,bu kadılığa tâyini fermanında Sultan Süleyman şu mısraı kaydetmişdi: Şimdi bildim kim imiş mahfile kaadi olsun Şair de hemen şu cevabı vermişdi : Şöyle hizmet ideyim kaafile râzi olsun Hicazdan dönmedi,Medinede mücâvir olarak kaldı ve H.974 (M.1566-1567) de orada öldü. Şiir diline örnek olarak zarif bir fahriyesini alıyoruz : Ey Gubârî bu cihan içre benim Kimse eş’ârıma toz konduramaz Meger ol kâtibi müsta’cel kim Hattı şiirim kuruyunca duramaz Sülüs ve nesih yazıyı asrın ünlü hattatlarından Şeyh Hamdullahın oğlu Mustafa Dededen öğrenmişdi. Yukardaki hal tercemesi Müstakimzâdenin Tuhfei Hattâtin adlı eserinden yazıldı.Türk Ansiklopedisinden de şu satırları alıyoruz : Gubârî’nin ,Kanuni Sultan Süleyman devri vak’alarını nakleden “Süleymannâme” adlı farsca bir tarihi vardır,bir nushası Manisada Muradiye Kütübhânesindedir.İstanbulda Veliyüddinefendi Kütübhânesinde de “Tercemei Tarihi Cenâbî” adlı diger bir tarih tercemesi vardır.İran şâirlerinden Nişâburlu Fettâhî’nin “Şebistânı Hayâl” adlı eserine,ve Molla Câmî’nin “Yûsuf ü Züleyhâ” sına nazîreler yazmışdır.Kâbe’nin medhine dâir bir “Kâbenâme” manzumesi,Kâbenin ölçülerine âid de bir “Mesâhatnâme” adlı bir risâlesi bulunmaktadır. Kastamonulu Lâtifî’nin kendi adına nisbetle anılan şuerâ tezkiresinde çağdaşı olan Akşehirli Gubârî’den bahsedilmemişdir,devrin şâirlerinden bir Gubârii Karamânî kaydedilmişdir,“Karamanda Lârendeden ve talebe taifesindendir, nice müddettenberi Medinei Münevverede oturur,bu beyiti İstanbulda Vefâ semtinde otururken söylemişdir” deniliyor,ve bizim yukarıya aldığımız beyit aynen yazılıyor.Lâtifinin Karamanda Lârendeden ve talebe taifesinden dediği şâirin Akşehirli Hoca Abdürrahman Gubârî ile aynı kişi oluğu kanısındayız.