1899 da Beyoğlunda Çiçekçi Sokağında umumhâneci bir rum karısı; genç bir kayıkcı olan Manol adındaki mâşukuna bütün parasını yedirmiş, kendisini yolduktan sonra dirseğini çeviren ve İzmaro isminde bir kızla sevişmeye başlayan çapkın oğlanı bir ağustos gecesi aralarında çıkan kavgada kıskançlıkla bıçaklayarak öldürmüşdür. Bu vak’ayı cinayet gecesi aynı umumhânede bulunan halk şairi Merdivenköylü Tevfik Efendi manzum olarak şöyle tesbit etmişdir: Kayıkcı Manol gencin irisi Gören dir bu şehbaz deniz perisi Lefkenin bıçkını mürâhik dilber Çıkacak elbet ki seven birisi Hele soyunsun da uryan gör onu Has tombakdır dövme bakır derisi Deli Evdoksiya âşık Manola Çiçekçinin meşhur yosma eskisi Oğlan yalın ayak tırıl kopukdur Kartkarının küp küp altın oskisi Giydirip kuşatır palikaryayı Şapka da kondurup attırır fesi Kayıkcı oğlanı görenler sanır Reji kaleminin bir efendisi Tiyatro balo gazinolarda Gezerler her gece dâim ikisi Lâkin Manol sever İzmaro kızı Sermâyelerin o dilber körpesi Verilir mercimek aşı fırına İkisi de kurnaz gaayetle sinsi Mamacığın çil çil altunlarını İzmaroya taşır Manol nâkesi Değirmenin suyu tükenir bir gün Dirseği çevirir Manolâkisi O dünkü pırpırı kopuk oğlanın Düşer yüzündeki âşık maskesi Soyarken bir şeb kayıkcısını Çerâğı hüsnünün o pervânesi Dir...

1899 da Beyoğlunda Çiçekçi Sokağında umumhâneci bir rum karısı; genç bir kayıkcı olan Manol adındaki mâşukuna bütün parasını yedirmiş, kendisini yolduktan sonra dirseğini çeviren ve İzmaro isminde bir kızla sevişmeye başlayan çapkın oğlanı bir ağustos gecesi aralarında çıkan kavgada kıskançlıkla bıçaklayarak öldürmüşdür. Bu vak’ayı cinayet gecesi aynı umumhânede bulunan halk şairi Merdivenköylü Tevfik Efendi manzum olarak şöyle tesbit etmişdir: Kayıkcı Manol gencin irisi Gören dir bu şehbaz deniz perisi Lefkenin bıçkını mürâhik dilber Çıkacak elbet ki seven birisi Hele soyunsun da uryan gör onu Has tombakdır dövme bakır derisi Deli Evdoksiya âşık Manola Çiçekçinin meşhur yosma eskisi Oğlan yalın ayak tırıl kopukdur Kartkarının küp küp altın oskisi Giydirip kuşatır palikaryayı Şapka da kondurup attırır fesi Kayıkcı oğlanı görenler sanır Reji kaleminin bir efendisi Tiyatro balo gazinolarda Gezerler her gece dâim ikisi Lâkin Manol sever İzmaro kızı Sermâyelerin o dilber körpesi Verilir mercimek aşı fırına İkisi de kurnaz gaayetle sinsi Mamacığın çil çil altunlarını İzmaroya taşır Manol nâkesi Değirmenin suyu tükenir bir gün Dirseği çevirir Manolâkisi O dünkü pırpırı kopuk oğlanın Düşer yüzündeki âşık maskesi Soyarken bir şeb kayıkcısını Çerâğı hüsnünün o pervânesi Dir ki “Benim gibi nevcivan oğlan Yüzüne güldümse altının sesi Para suyu çekdi bırak yakamı Taze nigâr ister gönül kafesi İzmarodur gayri benim oynaşım Kızların içinde o dürdânesi” Mama karı o an aklın oynatır Hakaaret edince o mehpâresi Saldırır kapınca bir koca bıçak Vurur Manolunu kalbe yâresi Çiçekcide idim gözümle gördüm Şimdi türlü türlü bak terânesi Yatardı nîm uryan bir don gömlekce Kan revân içinde güher pâresi Binüçyüzonyedi onbeş oğustos Saat on suları pazarertesi Ben de onbeşinde düşürdüm tarih “Manol Oğlana âh kıydı kahbesi” 1332 – 15 = 1317 1899 Tarih mücevher ve 15 ile tamiyelidir Vasıf HİÇ