“Belden aşağı giyilen ruba, fistan, tennûre” (Şemseddin Sâmi, Kaamûsu Türki). Belden aşağı bir yârım entâridir diyebiliriz. Bir kadın esvabıdır ve etekliğin kadınlarımız tarafından yaygın şekilde giyilmeye başlaması, Tanzîmât Devrinden sonradır; ve alafrangalık yolunda yüksek tabakaya mensup âilelerin kadınları tarafından rağbet görmüştür. Bir kadın giyim şeyi olan eteklik, tuvaleti belden yukarı giyilen bir bluz ile tamamlamışdır; ve Tanzîmâtdan zamanımıza kadar etekliğin türlü kesimleri olmuşdur. Bu kesimlerin en önemli husûsiyetleri de uzunluk ve kısalık modalarıdır, topuklara kadar inmiş, baldır hizâsına çıkmış, diz kapağına, hattâ diz kapağının da üstüne kadar kısalmışdır; kırmalıları olmuş, çan şekline benzeyenleri olmuşdur. Tanzîmâtdan önce eteklik erkekler tarafından “tennure” adı ile mevlevî dervişlerince semâ esnasında giyilmiştir (Bakınız: Tennûre). Yine o eski devirde köçek oğlanlar da, rakıslarına ayrı bir câzibe, âhenk verdiği için eteklik giymişlerdir. XVII. Yüzyılın ünlü yazarı Evliyâ Çelebi İstanbulun oyuncu kollarının köçeklerinden bahsederken: “... her biri şîb ve zerbaf etekliklerini kuşanıp meydânı muhabbetde rakıs ve cevelân ettiklerinde gören üftâdeler hayran olur...” diyor. Aşağıdaki beyit şâir Beliğ’indir; Giyüb bir al eteklik hâleden meydâne azmetti Sem...

“Belden aşağı giyilen ruba, fistan, tennûre” (Şemseddin Sâmi, Kaamûsu Türki). Belden aşağı bir yârım entâridir diyebiliriz. Bir kadın esvabıdır ve etekliğin kadınlarımız tarafından yaygın şekilde giyilmeye başlaması, Tanzîmât Devrinden sonradır; ve alafrangalık yolunda yüksek tabakaya mensup âilelerin kadınları tarafından rağbet görmüştür. Bir kadın giyim şeyi olan eteklik, tuvaleti belden yukarı giyilen bir bluz ile tamamlamışdır; ve Tanzîmâtdan zamanımıza kadar etekliğin türlü kesimleri olmuşdur. Bu kesimlerin en önemli husûsiyetleri de uzunluk ve kısalık modalarıdır, topuklara kadar inmiş, baldır hizâsına çıkmış, diz kapağına, hattâ diz kapağının da üstüne kadar kısalmışdır; kırmalıları olmuş, çan şekline benzeyenleri olmuşdur. Tanzîmâtdan önce eteklik erkekler tarafından “tennure” adı ile mevlevî dervişlerince semâ esnasında giyilmiştir (Bakınız: Tennûre). Yine o eski devirde köçek oğlanlar da, rakıslarına ayrı bir câzibe, âhenk verdiği için eteklik giymişlerdir. XVII. Yüzyılın ünlü yazarı Evliyâ Çelebi İstanbulun oyuncu kollarının köçeklerinden bahsederken: “... her biri şîb ve zerbaf etekliklerini kuşanıp meydânı muhabbetde rakıs ve cevelân ettiklerinde gören üftâdeler hayran olur...” diyor. Aşağıdaki beyit şâir Beliğ’indir; Giyüb bir al eteklik hâleden meydâne azmetti Semâda mevlevî âyinini tasvir eder mehtab Şu beyitler de Nedîmin bir gazelindendir: Dili raksâver ider sabr idemem mâ haseli Yüreğim oynadı gördükde o çengi güzeli Al eteklik olalı cûyi murâd üzre habab Ber hevâ itti dili nağmei desten yeleli