Geçen asır sonları ile asrımız başlarında yaşamış kalender bir bektâşi şair; 1908 - 1910 arasında hayli yaşlı olup Tahtakalede bir bekâr odasında oturur seyyar berberlik yapardı, nefes kılıklı bir manzûmesi biliniyor: Pirsin dedin yâri dilkeş isterim Nevcivânım nevcivan eş isterim Şöyle çapkın bıçkın serkeş isterim Âşıkıma diyemem ammim atam Pırpırıdan zeberdest bir dost tutam İhtiyârım ak sakallı dervişim Gönül tâze tâzeleri sevmişim Sen de gel râm ol bu pîre serkeşim Kalenderim hem şakîi pelîdim Aldatmasun seni rîşi seîdim Yar peşinde yollar kesüp han basdık Dergâhı aşk kubbesine pul asdık Toprak döşek oldu taşlar da yasdık Sinemdeki yârelere baksana Benden özge âşık bulunmaz sana Pîrimizdir Şah Hacı Bektaş Veli Kuzgun Baba mürşidimden aşk eli Severim hû gördüğüm her güzeli Biz soyunduk aşk ile hem soyarız Pîriz ammâ nevcivana uyarız Tâcı atdık sırtda bir köhne abâ Yalın ayak yollar aşdık merhabâ Hû dedi bu Yanyalı Eşref Baba Râhi aşkda dellâkim hem berberim Gel soyun dil külheninde dilberim Bibl.: Râzi Defter; Vâsıf Hiç, Not.