Geçen asır sonlarında yaşamış kayıkcı esnafından bir delikanlı olup Tophâne ketebesinden Üsküdarlı halk şâiri Âşık Râzinin evrâkı metrûkesi arasında yine büyük bir halk şâiri olan Nebil Kaptana tahsis edilmiş defterde şu satırlar yazılıdır: “Tophâne İskelesi kayıkcılarından olup Rizeli Hasan Çavuşun kayığında işler bir mühmel daltaban delikanlı idi, Hasan Çavuşun hemşerisi idi, sonra Nebil Kaptanın gemisinde tayfa olmuşdur, Kaptan merhumun gaayetle makbulü idi, fakat bu Eşrefin aslaa gülmez yüzünden dâim şikâyet eder dururdu, emre itaatde zerre mikdârı kusuru yokdur, ama yüzünde bir tebessüm dahi görmem, elinden şarâbı kevser içsem zehir olur derdi, Eşrefe Koruk lakabını takmışdı, şu şikâyetnâme ve tarih de Kaptanındır: Kayıkcı kopuğu pırpırı fetâ Eşrefim güzeller içinde yektâ Yalın ayaklarla çıkdı oturdu Nebil Kaptanın gönlünde tahta Velâkin gel gör ki cehli mürekkeb Sohbeti ülfeti gılzet üzre hep Altun tasa sirke koymuş şekerleb Tarihim her yerde dâik okuna “Koruk Eşref lakab olsun be ona.” 1313 (M. 1895 - 1896) “Nebil Kaptanın yanında iki sene kadar kalmış, kurraası çıkarak Donanmada asker olmuşdur, terki tezkire edip Donanmada kaldı, Zırhlı Mes’udiyede çavuş oldu, ben Koruk Eşref’in güldüğünü görmedim ama Nebil Kaptanın cenâzesinde tabua kapanıp ağladığını gördüm...”