Eşekcilik, bir kira karşılığı eşek sürücülüğü yakın zamanlara kadar İstanbulun mesîrelerinde ayak takımından mürâhik genclere, delikanlılara geçim yolu olmuşdur; Beykozda, Küçüksu Çayırında, Sarıyerde, Büyükadada bu eşekcilere bilhassa rastlanırdı; Beykozda Yuşâya ve Çayıra, Sarıyerde sulara gidip gelirler, Büyükadada da bu adayı dolaşdırırlar, Küçüksuda çocukları gezdirirlerdi. Çoğu hırpanî kıyâfet, yalın ayaklı genclerdi; müşterileri eşekleri tırısa kaldırıp koşdurdukları, kendileri de eşeklerinin peşinden koşdukları için eşekcilik ancak ayakları koşarlı gençlik kârı iş idi. Aşağıdaki satırları Vâsıf Hocanın (B.: Hiç, Vâsıf) hâtıralarından alıyoruz: “Üsküdarda İhsaniyede konak sâhibi bir mühendis Ferid Bey vardı, haylaz oğlundan şikâyet ederdi: - Bütün imkânlara sâhib iken okumuyor, ben onun yaşında iken Beykozda yalın ayak, başımda bir yağlı fesim bile yok, mendil sarar, iskele ile çayır arasında eşekcilik yapardım, Bursalı Nâfi Efendi adında bir müşterim benimle alâkadar oldu, oğlum senin yüzünde nûru zekâ var, eşekcilikde heder olmak sana yazıkdır dedi, elimden tuttu, himâye etti, elifi görsem mertek sanır iken on sekiz on dokuz yaşından sonra okudum, babalığımın sayesinde koluma altın bilezik takdım, meğer benim yerime eşekcilik oğlumun nasibiymiş diyeceğim, o haylaz eşekci...

Eşekcilik, bir kira karşılığı eşek sürücülüğü yakın zamanlara kadar İstanbulun mesîrelerinde ayak takımından mürâhik genclere, delikanlılara geçim yolu olmuşdur; Beykozda, Küçüksu Çayırında, Sarıyerde, Büyükadada bu eşekcilere bilhassa rastlanırdı; Beykozda Yuşâya ve Çayıra, Sarıyerde sulara gidip gelirler, Büyükadada da bu adayı dolaşdırırlar, Küçüksuda çocukları gezdirirlerdi. Çoğu hırpanî kıyâfet, yalın ayaklı genclerdi; müşterileri eşekleri tırısa kaldırıp koşdurdukları, kendileri de eşeklerinin peşinden koşdukları için eşekcilik ancak ayakları koşarlı gençlik kârı iş idi. Aşağıdaki satırları Vâsıf Hocanın (B.: Hiç, Vâsıf) hâtıralarından alıyoruz: “Üsküdarda İhsaniyede konak sâhibi bir mühendis Ferid Bey vardı, haylaz oğlundan şikâyet ederdi: - Bütün imkânlara sâhib iken okumuyor, ben onun yaşında iken Beykozda yalın ayak, başımda bir yağlı fesim bile yok, mendil sarar, iskele ile çayır arasında eşekcilik yapardım, Bursalı Nâfi Efendi adında bir müşterim benimle alâkadar oldu, oğlum senin yüzünde nûru zekâ var, eşekcilikde heder olmak sana yazıkdır dedi, elimden tuttu, himâye etti, elifi görsem mertek sanır iken on sekiz on dokuz yaşından sonra okudum, babalığımın sayesinde koluma altın bilezik takdım, meğer benim yerime eşekcilik oğlumun nasibiymiş diyeceğim, o haylaz eşekcilik bileyapamaz!.. derdi”. Beykozda Eşekci Delikanlı (Resim: Sabiha Bozcalı)