Dilimize arabcadan kulluk, kölelik, muhârebede düşman eline düşme anlamlarında «Esr, Esâret» kökünden alınmışdır; bir başkasının tahakkümü altında yaşayan, kul, köle, düşman elinde tutsak; mecâzen, bir şeye veya bir kimseye karşı aşırı ibtilâ, düşkünlük, tutkunluk: aşk esiri, muhabbet esiri, bâde esiri; yine mecâzen ağır hasta anlamında yatak esiri, esiri firâş. Seni her kim serîri mülki hüsn uzre emîr etti Beni zencirî aşkınla kapunda bir esîr etti (Muhibbî; Kanuni Sultan Süleyman) * Ne efsunkâr imişsin âh ey dîdârı hürriyet Esiri aşkın olduk gerçi kurtulduk esâretden «Nâmık Kemal) * Ölmek âsam âşıka bir dem firâkı yâr güç Böyle müşkil derd esîri hastaya tîmâr güç (Nef’î) * Yalın ayak pırpırı bir mühmel fetâ gördüm Esîri bâde oldum o bıçkının yolunda Dolaşırım meyhâne meyhâne gece gündüz Sirkeci Tophânede Galata Beyoğuuida (M. Çengelli)