1885 ile 1890 arasında Çuhacı Hanında bir kuyumcu kakmacının aşırı derecede güzelliği ile İstanbulda Kuyumcu Güzeli diye şöhret bulmuş çırağı Ermeni genci; devrin kalender halk şâiri Üsküdarlı Âşık Râzi tarafından şu manzûme ile övülmüşdür : Kuyumcu Güzeli Kirkor Eseyan Kalem nakşi hüsnün idemez beyan Ermen şahların o tâze baronu Âfeti zamandır gün gibi iyan Dökemez anın ayağına su Dilberânı urum, frenk, İtalyan Gözler kamaşdmr misâli hurşîd Kaçan germâbede salınsa uryan Ey âşıkı şeydâ Râzii Kâtib Kaptırma ağyara gafletden uyan Çuhacı Hanına koşarlar imiş Rindânı beldeden Kirkoru duyan Düşerse İstanbul eşkıyasına Tâ yevmi haşredek dövünerek yan Âşık Râzinin kaydına göre Kirkor Eseyan kuyumculuk san’atı terk ederek bir takım baldırı çıplaklara ayak uydurmuş, o güruh ile kahvehâne ve hamam peykelerinde ve tulumbacı koğuşlarında yatıp kalkmış, altın adını bakır yapmış, ve o âlemlerde tanışdığı Cezâyirli bir yelkenli gemi kaptanının yanında İstanbuldan ayrılmışdır. Bibl. : Âşık Râzi evrâkı metrûkesi; Vâsıf Hiç, Not.