XVIII. yüzyılda Birinci Sultan Abdülhamid devrinde sarayda Enderun ağalarından bir şâir; saraydaki vazifesi hünkâr kaftancılığı idi; şu iki kıt’a onundur: İzârın gül gül olmuş bûseden dil dâğı dâğındır Hased ol bâğıbânı aşka kim gülçîni bâğındır Nümâyan olmadıkça subhi vuslat sönmesün yansun Fitîli dâğı firkat sînede ey dil çerâğındır * Berki gül ey gonce fem sen gibi ter dâmen midir Yâsemen endâmına boyunca pîrehen midir Gûşine girmez ne hikmetdir figaanı âşıkan Âh te’sir eylemez kalbin aceb âhen midir Hayatı hakkında başka bilgi edinilemedi. Bibl.: Ata, Enderun Tarihi, IV.