Türkiye İstiklâl Marşının yazarı büyük şâir Mehmed Âkif’in oğlu; hayatı kendi itirafları ve bütün teferruatı ile zabt edilerek yazılabilmiş olsaydı, dünya edebiyatında yeri olan İtalyan yazarı Tullio Murri’nin “Kürek Cehennemi” isimli eserinin ayarında dehşet verici bir romanın kahramanı olabilecek kara bahtlı bir adam. 1904 de İstanbulda doğdu; hakkı olan koruyucu baba himâyesini göremedi; Mehmed Âkif’in Anadolu’da milli mücadeleye katılması üzerine 15 - 16 yaşlarında iken İstanbulda tamamen âvâre kaldı, ancak yarım orta tahsil ile kaldı; babasından tevârüs ettiği coşkun şâir heyecanlarına sâhib güzel, yakışıklı bir küçük delikanlı iken uygunsuz İstanbul çapkınları ile düşdü kalkdı; içkiye ve esrara alışdırıldı. Mehmed Âkif’in Türkiyeyi terketmesi üzerine eniştesi Ömer Riza Doğrul’dan da himaye göremedi; askerliğini nefer olarak yapdı ve kıt’asında asîl bir utanma ile Mehmed Âkif’in oğlu olduğunu sakladı. Terhisinden sonra büyük şehir İstanbulun hâneberduşlarından biri oldu. Sabahcı kahvehânelerinde ve hamamlarında yattı, barındı. Yalın ayak dolaşarak şarab veya ispirto ve esrar parası için hammallık yaptığını görenler vardır; 1939 da ilk defa İstanbul zâbıtası tarafından bir esrarkeş olarak yakalandı, akıl hastahânesine sevk edildi, ve gaaliba başka bir suçdan bir müddet de cez...

Türkiye İstiklâl Marşının yazarı büyük şâir Mehmed Âkif’in oğlu; hayatı kendi itirafları ve bütün teferruatı ile zabt edilerek yazılabilmiş olsaydı, dünya edebiyatında yeri olan İtalyan yazarı Tullio Murri’nin “Kürek Cehennemi” isimli eserinin ayarında dehşet verici bir romanın kahramanı olabilecek kara bahtlı bir adam. 1904 de İstanbulda doğdu; hakkı olan koruyucu baba himâyesini göremedi; Mehmed Âkif’in Anadolu’da milli mücadeleye katılması üzerine 15 - 16 yaşlarında iken İstanbulda tamamen âvâre kaldı, ancak yarım orta tahsil ile kaldı; babasından tevârüs ettiği coşkun şâir heyecanlarına sâhib güzel, yakışıklı bir küçük delikanlı iken uygunsuz İstanbul çapkınları ile düşdü kalkdı; içkiye ve esrara alışdırıldı. Mehmed Âkif’in Türkiyeyi terketmesi üzerine eniştesi Ömer Riza Doğrul’dan da himaye göremedi; askerliğini nefer olarak yapdı ve kıt’asında asîl bir utanma ile Mehmed Âkif’in oğlu olduğunu sakladı. Terhisinden sonra büyük şehir İstanbulun hâneberduşlarından biri oldu. Sabahcı kahvehânelerinde ve hamamlarında yattı, barındı. Yalın ayak dolaşarak şarab veya ispirto ve esrar parası için hammallık yaptığını görenler vardır; 1939 da ilk defa İstanbul zâbıtası tarafından bir esrarkeş olarak yakalandı, akıl hastahânesine sevk edildi, ve gaaliba başka bir suçdan bir müddet de cezâ evinde kaldı. Nihâyet kendisini bulan bir baba dostu tarafından Bursada Atatürk Çiftliği Harasına kâhya olarak yerleştirildi. Evlendi, mazbut bir hayat sürmeye başladı. Fakat bir müddet sonra (1963 - 1964 arasında) işinden çıkarıldı. İstanbula döner dönmez tekrar esrara düşdü; 1966 başlarında zevcesi vefat edince tekrar kimsesiz kaldı, kendisini âdeta intihar kasdı ile içkiye ve esrara verdi. 1966 sonlarında bir kaç ay akıl hastahânesinde kaldı; hastahâneden çıktığında (Kasım 1966) geceleri Tophânede terkedilmiş bir kamyonetin karoserisi içinde yatmaya başladı, ve 24 Ocak 1967 de o karoserinin içinde ölü olarak bulundu. Burhaneddin OLKER Mehmed Emin Ersoy (Resim: Kemal Zeren)