Onsekizinci asrın ikinci yarısında yaşamış ve güzelliği ile şöhret bulmuş bir ermeni gencidir, adı bilinmiyor, devrin ünlü şâiri Sünbülzâde Vehbi Efendi tarafından şu gazel ile övülmüşdür: Seyf ile hançer şehidi sanmasın eller beni Kesdi bir mû pâresi kesmez iken hançer beni Bağladı zencîri zülf ile tutub gerdânemi Gezdirir destinde bir ejder gibi dilber beni Çeşmeni cellâd ile aklımı târümâr etmişiken Koymadı divânelikde ruhleri ahmer beni Ben ölürsem âşıkın kimler olur cânâ senin Ölmeden öldürdü işte bu tefekkürler beni Sürmei kudret ile mehkûl gözlerin el aman Tâatı Hak’ka gelip et lütfuna mazher beni Allah Allah sevmedim bu âne dek bir hobrû Yoksa tuttu dâmenimden bin perîpeyker beni Vehbiyâ aşkı hakikat âdemi olmak için Tornâyi aşkı mecâca çekdi bir dülger beni Sevdim ey tersâyî mezheb sevdim ey esmer seni Ko desin âlem bana Vehbi sever bir Ermeni