Dil ve Târih bilgini, muharrir, şâir, eski kitâbeleri okumada bir eşinin yetişmesi güç mütahassıs; 1878 - 1879 arasında Konya’da doğdu; orada hem Medrese tahsili görmüş hem de Dârülmuallimini bitirmişdir. İkinci Sultan Abdülhamidin Konya’ya sürdüğü Ebüzziyâ Mehmed Tevfik Bey’in evine devam eden gençler arasında bulunmuş, bu tanışma onda yazıya, basına, san’ata, fikir hürriyetine karşı derin yakınlık izleri bırakmışdır. Konya İdâdîsinde, Sultânîsinde, Lisesinde, kız ve erkek muallim mekteblerinde, muhtelif husûsî mekteblerde yıllarca Türkçe, Târih, Edebiyat, Arabca ve Farsça muallimlikleri yapmış, vilâyet umûmî meclisine ve dâimi encümenine defalarca âzâ seçilmiş, ilmî cemiyetlerde ve Hilâliahmerde, Kızılayda çalışmış, millî mücâdele yıllarında Konyalıların Ankara Hükûmetine bağlılığını temsil eden sîmâlardan biri olmuşdu. 1932 de İstanbulda Türk ve İslâm Eserleri Müzesi Müdür Muâvinliğine tâyin edildi ve İstanbulda yerleşdi, pek az sonra da müdür İbnülemin Mahmud Kemal İnal’ın emekliye ayrılması ile müzeye müdür oldu, on yıla yakın müdürlükden sonra 1943 de emekli olup ve dört - beş ay kadar sonra da 1 Aralık 1944 de vefât etti. Şahsında çok büyük bir ilim adamı kaybedildi. Memleketi olan Konyada âile lâkabı olarak Hamdizâde diye anılan Abdülkabir Erdoğan Selçuk ve Karamanoğullar...

Dil ve Târih bilgini, muharrir, şâir, eski kitâbeleri okumada bir eşinin yetişmesi güç mütahassıs; 1878 - 1879 arasında Konya’da doğdu; orada hem Medrese tahsili görmüş hem de Dârülmuallimini bitirmişdir. İkinci Sultan Abdülhamidin Konya’ya sürdüğü Ebüzziyâ Mehmed Tevfik Bey’in evine devam eden gençler arasında bulunmuş, bu tanışma onda yazıya, basına, san’ata, fikir hürriyetine karşı derin yakınlık izleri bırakmışdır. Konya İdâdîsinde, Sultânîsinde, Lisesinde, kız ve erkek muallim mekteblerinde, muhtelif husûsî mekteblerde yıllarca Türkçe, Târih, Edebiyat, Arabca ve Farsça muallimlikleri yapmış, vilâyet umûmî meclisine ve dâimi encümenine defalarca âzâ seçilmiş, ilmî cemiyetlerde ve Hilâliahmerde, Kızılayda çalışmış, millî mücâdele yıllarında Konyalıların Ankara Hükûmetine bağlılığını temsil eden sîmâlardan biri olmuşdu. 1932 de İstanbulda Türk ve İslâm Eserleri Müzesi Müdür Muâvinliğine tâyin edildi ve İstanbulda yerleşdi, pek az sonra da müdür İbnülemin Mahmud Kemal İnal’ın emekliye ayrılması ile müzeye müdür oldu, on yıla yakın müdürlükden sonra 1943 de emekli olup ve dört - beş ay kadar sonra da 1 Aralık 1944 de vefât etti. Şahsında çok büyük bir ilim adamı kaybedildi. Memleketi olan Konyada âile lâkabı olarak Hamdizâde diye anılan Abdülkabir Erdoğan Selçuk ve Karamanoğullarından kalan eserler üzerinde araştırmalar yapan ilk Türk âlimlerindendir. Bu konudaki notlarını ve okuduğu târihî kitâbeleri “Konyada Mevcut Müessesâtı İslâmiye” başlığı altında orada çıkan Babalık Gazetesi ile neşredilmişdir. Yukarda da kaydettik, Millî Mücâdelede kalemi ile ve fikri ile büyük hizmetlerde bulunmuşdur. “Kur’ân-ı Kerîm Tercemelerinin Dil Bakımından kıymetleri”, “İstanbulda Silivrikapuda İbrahim Paşa Camii”, “Üsküdar Su Yolları Harîtası”, “Pertev Paşa’nın Hayatı ve Eserleri”, “Şeyh Vefâ” son yılları içinde neşrettiği pek kıymetli eserlerdir. Abdülkadir Erdoğanın değerlerinden biri de eserlerini batılı ilim adamı metodu ile yazmış olmasıdır. Öyle zan ediyoruz ki vârisi oğluna pek çok not, neşir imkânı bulamadığı hayli eser bırakmış olacakdır, merhum üstâdın bütün eserleri, tek yapraklık bir notu bile yayınlamaya değer kıymetdedir. Millî Eğitim Bakanlığının, Dil ve Târih Kurumunun, Vakıflar Umum Müdürlüğünün bu konuda yakın ilgisi beklenir. Kısa boylu, son derece hareketli, canlı, gaayetle zekî, sohbetleri zengin adamdı. Türk ve İslâm Eserleri Müzesinde Müdür Muavinliği yaparken müdür M. K. İnal ile aslaa bağdaşamamışdı. Dâima yüksekden bakmaya ve konuşmaya alışmış olan M.K. İnal, Arabcayı ve târihi çok iyi bilen olgun, zarif, şâir muavininin şahsiyetini çekememiş, onu makaamı için râkib gibi görmüş, ve insan horlamakdan âdetâ zevk alan M. K. İnal muavinin huzurunda susmaya mahkûm kalınca her gittiği yerde Abdülkadir Erdoğanı çekişdirir olmuşdu, emekliye ayrılışını da, Türk ve İslâm Eserleri Müzesi Müdürlüğü için muavininin kendisinden kat kat üstün liyâkatinde değil, ancak kendi muhayyilesinde yeri olan tezvirlerde aramışdı. Bu satırlar, kendi âleminde muhakkak ki çok büyük kıymetleri olan, hattâ kendi başına bir âlem olan Mahmud Kemal İnal’ın meşrebine uyduğu olduğu için huzur ile yazıldı. Konyadaki muallimlikleri sırasında, çalışkanlığı ile talebeleri üzerinde derin tesirleri olmuşdu. İnsanın otodidakt olduğunu söyler, muallimin gençlere sâdece yol ve usûl gösterdiğini, herkesin bilgisini kendi sâyü gayretine borçlu olduğunu anlatırdı, ve bu gayreti telkin ederdi. Bu İstanbul Ansiklopedisi’nin nâçiz müdevvini R. E. Koçu, Konya Lisesinde Abdülkadir Erdoğanın talebelerinden biri olmakla iftihar eder. Ebced hesâbı ile vak’alara târih söylemede zamanımızın en hünerli kalemine sâhibdi; aşağıdaki kıt’alar bu yolda bir kaç örnekdir : ESKİŞEHİR’İN GERİ ALINMASINA Aldı ilhâmı inâyet itti Hakka istinad Düşmanı tenkilü kahra âzim oldu ordumuz Sürdü âdâyı çıkardı virdi târihe şeref “Eskişehire dikdi bayrak hâkim oldu ordumuz” 1341 M. 1922 * İZMİR’İN GERİ ALINMASINA Akla hayretler viren hârik hücûmiyle yine Pek büyük bir safhai târih açıldı türklere Kaydi ile târihini fahretmemek mümkin midi “Girdi kaahir ordumuz eltâfı Hakla İzmire” 1341 M. 1922 * LOZAN SULHU (Hicrî ve Rûmî iki târih) Nihâyetsiz fedâkârlıkla millet işte kurtuldu Ümidsizken necatdan bir hayâtı feyzi nev buldu Bu ulvî îyde farzdır bence herkes kesse bir kurban Ki “Hatmi sâli harb” pek şanlı bir “Tarihî Sulh” oldu 1341 (M. 1922) 1339 (M. 1923) Abdülkadir Erdoğan (Resim : S. Bozcalı)