Yüz yıllar boyunca İstanbul meyhânelerinde en makbûl rakı ve şarablardan olmuşdur, ve şöhretini 1920 yıllarına kadar muhâfaza etmişdir. Marmarada Kapudağı Yarımadasındaki Erdek kasabasından gelen bu rakı ve şarabların mustahsilleri oranın rumları idi. Ayıntablı Aynî Efendi müskirat isimleri üzerine mesnevî tarzında yazdığı bir manzûmede : Gece gündüz içüb Erdek şarabı Ola naklü mezen ördek kebabı diyor. Erdek Rakısı anasonlu “Düz Rakı” idi, halk ağzında “Erdek Düzü” diye meşhurdu : Gel eşbehim dinle âşık sözünü Meygede de aslan sütü içelim Dolu dolu çakıp Erdek Düzüne Mest olarak kendimizden geçelim Kâkülleri döküp dilber yüzüne Şâhin başı koydu âşık dizine Âferimler şu Erdekin düzüne Şarab destilerle, rakı binliklerle getirilirdi : “İlân - En âlâsından Erdek Düzü gelmişdir, binlik ile satılmakda olup Asma altında Apostolun mağazasına müracaat” (1902). “İlân — Neaniti Dimitri Kaptanın Paniaya nam sefinesi ile Erdekin âlâ şarabı ile düz rakısı gelmişdir, Galatada Yağkapanı İskelesinde lenger endaz olan mezkûr sefineden desti ve binlikler ile satılmakda olduğu...” (1887).