Türk matbaacılığının gelişmesi hizmet etmiş bir teknisyen-öğretmen; 1892 de İstanbulda Firûzağa semtinde doğdu, polis memuru Ali Riza Efendinin oğludur, annesinin adı Zehrâ Hanımdır. İlk tahsilini Kasımpaşada Necmi Terakkî Mektebinde yapdı, Başiktaş Askerî Rüşdiyesinde ve Özel Âfitabı Maarif Mektebinde okudu. 1908 Temmuzunda meşrûtiyetin ilânından bir ay sonra 18 yaşında iken Bâbıâli (şimdilik Vilâyet Konağı) karşısında Tomruk Dâiresi denilen binâda Fethi Bey adında bir muharririn çıkardığı “Saadet” gazetesinin matbaasına mürettib çırağı olarak girdi ve böylece bir meslek hayatına atılmış oldu. Matbaa harflerinin tek teker el ile toplandığı ve eski Arab harfleri üzerine 480 gözlü harf kasalarının önünde hayli çetin olan mürettibliğin usûl ve kaaidelerini 10 gün gibi kısa bir zamanda öğrendi ki hem istîdâdının hem de mesleğe olan hevesinin delîli oldu, ve ustası, o devrin tanınmış bir mürettiblerinden Gözlüklü Mahmud Efendinin takdirini kazandı, ve hemen müstakil olarak bir kasa başına geçirildi (B. : Arab Asıllı Türk Harfleri, İstanbul Matbaacılığında; cild 2, sayfa 924). “Saadet”’den sonra, o devrin kapanıp kapanıp yenileri kurularak çıkan gazetelerinden “Yeni Gazete”’de, “Siperi Sâıka”, “Şûrâyı Ümmet” gazetelerinde çalışdı; uzunca bir müddet Harbiye Mektebi Matbaasında ve İkdam...

Türk matbaacılığının gelişmesi hizmet etmiş bir teknisyen-öğretmen; 1892 de İstanbulda Firûzağa semtinde doğdu, polis memuru Ali Riza Efendinin oğludur, annesinin adı Zehrâ Hanımdır. İlk tahsilini Kasımpaşada Necmi Terakkî Mektebinde yapdı, Başiktaş Askerî Rüşdiyesinde ve Özel Âfitabı Maarif Mektebinde okudu. 1908 Temmuzunda meşrûtiyetin ilânından bir ay sonra 18 yaşında iken Bâbıâli (şimdilik Vilâyet Konağı) karşısında Tomruk Dâiresi denilen binâda Fethi Bey adında bir muharririn çıkardığı “Saadet” gazetesinin matbaasına mürettib çırağı olarak girdi ve böylece bir meslek hayatına atılmış oldu. Matbaa harflerinin tek teker el ile toplandığı ve eski Arab harfleri üzerine 480 gözlü harf kasalarının önünde hayli çetin olan mürettibliğin usûl ve kaaidelerini 10 gün gibi kısa bir zamanda öğrendi ki hem istîdâdının hem de mesleğe olan hevesinin delîli oldu, ve ustası, o devrin tanınmış bir mürettiblerinden Gözlüklü Mahmud Efendinin takdirini kazandı, ve hemen müstakil olarak bir kasa başına geçirildi (B. : Arab Asıllı Türk Harfleri, İstanbul Matbaacılığında; cild 2, sayfa 924). “Saadet”’den sonra, o devrin kapanıp kapanıp yenileri kurularak çıkan gazetelerinden “Yeni Gazete”’de, “Siperi Sâıka”, “Şûrâyı Ümmet” gazetelerinde çalışdı; uzunca bir müddet Harbiye Mektebi Matbaasında ve İkdam Matbaasında bulundu; 1922 - 1928 arasında işinin yanında Mürettibler Cemiyeti İdâre Hey’etinde çalışdı, 1928 de Devlet Matbaasına girdi (kadim adı Matbaai Âmire, sonra Maarif Matbaası, zamanımızdaki adı Millî Eğitim Matbaası, zamanımızdaki adı Millî Eğitim Basımevi); Divanyolunda meşhur Cevrî Kalfa Mektebinde Maarif Bakanlığı tarafından açılan ve Devlet Matbaası Müdürlüğüne bağlı Matbaacılık Okulunda bir kurs devresi geçirdi ve ayrıca “Mâliyet Kursu”nu birincilikle bitirdi ve atölye şefi oldu. 1938 de Maarif Vekâleti tarafından meslekî tedkiklerde bulunmak üzere Almanyaya gönderildi, Leipzigde ve Berlinde dünyânın en büyük matbaa ve matbaacılık enstitülerinde fiîlen çalışarak staj gördü; ayrıca kırma, iplik ve tel dikiş, harman makinaları yapan fabrikalarında montaj stajı gördü, 1940 da memlekete dönüşünde matbaacılık bilgisi üzerine iki teknik eser yazdı; “Dizgi ve Cild İşleri” ve “Tipografya Usûlü İle Baskı İşleri” (bu ikincisi ustası Hayri Zorlutuna ile müşterek) isimlerini taşıyan kitablar devletce basdırıldı, hem Matbaacılık Okuluna ders kitabları, hem de Türkiyede bu vâdide yayınlanmış ilk eserler oldu. 1950 de ünlü matbaa makinisti Alman Willi Blümel ile iş birliği yaparak “Matbaacılık Dergisi”ni çıkardı. İkinci Dünyâ Harbinden sonra Almanyada Dusseldorfda açılan Milletlerarası İlk Matbaacılık Sergisini ziyâret etti; matbaacılıkda bir hârikalar âlemi olan bu sergiyi, göremeyen meslekdaşlarına da dergisinde en geniş ölçüde meslekî dil ile anlatdı; fakat maalesef bu teknik dergi o zamanın iktisadî güçlükleri karşısında ancak 22 nusha çıkabildi. 1952 - 1953 arasında Maarif Matbaasından emekliye ayrıldı; Matbaacılık Okuluna İdâre Şefi oldu, ayrıca “Dizi Teknolojisi”, “Maliyet” ve “Malzeme Bilgisi” dersleri öğretmenliğine tâyin edildi; takrirlerini “Matbaacılık Ders Notları” adı ile bir kitab hâlinde topladı ki 1954 ve 1956 da iki defa basılmışdır. 1955 de İstanbul Üniversitesi Gazetecilik Enstitüsü tarafından kendisine Onursal Üyelik (Fahrî Âzâlık) unvanı verildi. 1956 sıhhî sebeblerle okuldan ayrıldı. Bu satırların yazıldığı sırada Beylerbeyinde oturuyordu; muhitinin hürmetini kazanmış hoş sohbet bir meclis adamı olarak mütevâziâne yaşıyordu. Kâmil Erçin, memleketinin bir sâhada yükselmesine ömür harcamış şöhretsiz kahraman örneklerindendir. Ünlü aktörlerimizden Orhan Erçin bu zâtın oğludur. Kâmil Erçin 1967 de vefât etti. Hakkı GÖKTÜRK Kâmil Erçin (Resim : Yaşar Ekinci)