XVIII. yüzyılda yaşamış Osmanlı Vak’anüvislerinden; asıl adı Sadullah’dır, fakat mahlası olan Enverî adı ile meşhurdur; 1730 - 1735 arasında Trabzonda doğmuş, okuma yazmayı memleketinde öğrenmiş ve küçük yaşda İstanbula gelerek “Kalem” denilen dâirelerinden kâtiblikden yetişmişdir; Divânı Hümâyun kaleminde bulunmuş, Teşrifatçı, Cebeciler Kâtibi, tekrar Teşrifatci, Vak’anüvis, Başmuhasebeci, Mevkufatcı olmuş, 1795 de vefat ederek Üsküdarda Karacaahmed Mezarlığına defnedilmişdir. Aşağıdaki iki kıt’a çağdaşı Sürûrînin yazdığı ölüm târihleridir : Vak’ai mevti meded bir münşii nazm âverin Hâcegândan etti erbâbı kalem hâlin tebâh Emr ider şehnâmei tarihin istihsâh içün “Enverinin rûhi firdevsi ide âramgâh” 1209 (M. 1795) Mevt irüb düşdü elinden kalemi vak’anüvis Virile nâmei âmâli yemîninden ana Kıldı misbâhı duâdan lemean tarihi “Enverinin ide pür nûr mezarın Mevlâ” 1209 Sürûrî de kaydediyor, nazım ile meşgul olmuş, Arabca, Farsca, Türkce manzûmeleri vardır. Mahlasına nisbet ile anılan vekaayinâmesi basılmamış; Vak’anüvis Vâsıf Efendi onun notlarından çok faydalanmışdır; “Enverî Târihi” hicrî 1182 - 1205 (M. 1767 - 1791) yılları vak’alarını ihtivâ eder.