İkinci Sultan Abdülhamid devrinde, 1305 - 1306 (M. 1887 - 1888) arasında Üsküdar’da Körbakkalda açılmış bir hususî mekteb, ibtidâî ve rüşdiye sınıfları vardı; ne kadar devam etmişdir bilemiyorum, fakat, talebeden bir efendiye malâyık hareketi görüldüğü için mektebden kovulan bir hademenin jurnalı üzerine kapatıldığını duymuşduk. O taraflarda oturur Çakır Ârif diye anılır pek yakışıklı vechen de dilber Tersâneli bir genç vardı, Tophâneli şâir Âşık Râzinin yakını olmuş ve ondan hayli feyz almışdı; hayli yaşamışdır, 1948 - 1950 arasında 80 - 90 yaşlarında ölmüş ve memleketine nisbetle Harşit soyadını almışdır (B.: Harşit, Ârif); Râzinin evrâkı metrûkesi içinden bu bıçkın bahriyelinin üç manzûmesi çıkmışdır ki birinde bu mektebin adı geçer : Okur o nûri aynim Envâri Maarifde Aczim ikrâr iderim ol yârimi târifde Kaddi şimşâdını gör Şeyh Hamdullah hattiyle Mihrâbı aşk üstünde menkuş sülüs elifde Vâsıf HİÇ